Essays over hedendaagse Nederlandstalige dichters.
Hans Groenewegen behoort tot de betere poëzielezers. Zijn essays bestrijken een flink scala aan dichters, meestal van de nieuwere of nieuwste tijd. Hij heeft een duidelijke voorkeur voor wat het 'experiment' genoemd kan worden: van gemakzuchtige dichters, die niet echt iets vragen van de taal, moet hij weinig hebben (vandaar zijn monografie over Lucebert), maar hij waardeert zowel Piet Gerbrandy als Leonard Nolens, zowel Elma van Haren als Hilbrand Rozema. De onderhavige essaybundel bevat zo'n vijftien flinke essays over dichters die vaak weinig ruime bekendheid genieten (Maarten Blaauw, Hélène Geléns, Alfred Schaffer, Charles Ducal) en kleinere opstellen, waarin Groenewegen het doet voorkomen een gedicht uit het hoofd te leren, wat aanleiding geeft tot uitvoerige tekstinterpretatie. Deze lezer wil goed en empathisch lezen en hij neemt de tijd om al zijn overwegingen evenzeer uitvoerig en soms wel wat langdradig op te schrijven. Het zou soms wel wat bondiger gemogen hebben. Maar aandacht voor de tekst en van de lezer die Groenewegen heet, is goed voor de poëzie, die leeft van dit soort ruimhartige lezers.
Nederlands | 9789028424579
| Titel | Met schrijven zin verzamelen : over poëzie in de Lage Landen |
| Auteur | Hans Groenewegen |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | Amsterdam : Wereldbibliotheek, cop. 2012 |
| Overige gegevens | 399 p - 22 cm |
| Annotatie | Met lit. opg., reg |
| ISBN | 9789028424579 |
| PPN | 339366834 |
| Rubriekscode | 815.1 |
| Taal | Nederlands |
| Onderwerp algemeen | Poëzie; Opstellen |
| PIM Rubriek |  Gedichten en Versjes |
| PIM Trefwoord | Poëzie |
