We moeten je iets vertellen ([juli 2015])/ Marion Pauw

Recensie

Een schrijfster raakt van slag nadat haar vriend, een getrouwde man met een gezin, een abortus voor haar heeft geregeld. Het bevestigt haar trauma als kind, het gevoel dat ze onzichtbaar moet zijn, dat ze niet mag bestaan. Tijdens half doorwaakte nachten schrijft ze dingen op maar ze herkent die niet als haar eigen aantekeningen. Ook wordt ze bezocht door een herinnering die ze niet kan plaatsen, het beeld van een man die haar als kind probeerde te wurgen. Ze gaat op onderzoek uit in het dorp waar ze opgroeide en waarover ze een succesvolle roman heeft geschreven, rond het waargebeurde verhaal over seksueel misbruik door een voorganger van de Evangelische gemeente aldaar. Haar gelovige ouders en het halve dorp nemen haar dat boek kwalijk. Geleidelijk komt ze achter de feiten over haar eigen roots. De speurtocht wordt beschreven als een work in progress van een schrijfster die halfhartig de regels voor het schrijven van thrillers toepast, met meestal sarcastische voetnoten bedoeld voor haar uitgever, lezers, recensenten en mensen die later een rolletje zullen spelen in het verhaal. Een bewust literair niet-correcte roman rond de speurtocht van een steeds hysterisch wordende schrijfster naar de diepe reden van een jeugdtrauma. Deprimerend én vermakelijk. Kleine druk.

Specificaties

Nederlands | 9789049804213 | 491 pagina's

Relaties/Serie

Boek

Dwarsligger (2009-...)

vol. 360

Uitgeleend