Reportages, interviews en (gefingeerde) brieven aan bekende personen, die de Vlaamse journalist in de loop van twintig jaar voor Elsevier schreef.
Hoe ouder hoe meer weemoed. Dat is volgens Hugo Camps een nadeel van ouder worden in zijn zelfinterview als inleiding op eerder in Elsevier gepubliceerde verhalen en interviews. Net als die andere interviews is dit vraaggesprek met zichzelf doortrokken van melancholie. Als Vlaams journalist, onder de indruk van de columns van Jan Blokker en Remco Campert, werd hij in dienst genomen bij Elsevier. Camps werd zo'n beetje de huisinterviewer en omdat dit weekblad tot aan zijn komst weinig aan sport deed, mocht hij ook Eddy Merckx en Frank Rijkaard interviewen. Zijn interviews uit de laatste twintig jaar geven een indringend beeld van wie er in de publieke belangstelling stond, van Moszkowicz en Willy Brandt tot Ruud Lubbers, Pim Fortuyn en Ben Bot. Het boek sluit af met de zogenoemde 'brieven': persoonlijke stukken aan mensen die hij natuurlijk nooit een echte brief zou sturen, zoals aan prinses Máxima, prinses Juliana, Hugo Claus en prinses Mabel. Weemoed kan ook een aanprijzing zijn, zo blijkt uit deze prachtige bundel.
Nederlands | 9789035252998 | 271 pagina's
| Titel | De hinkende mens : zijn beste verhalen uit Elsevier |
| Auteur | Hugo Camps |
| Secundaire auteur | Lennaert Lubberding |
| Type materiaal | Boek |
| Editie | Eerste druk.; |
| Uitgave | Amsterdam : Elsevier Boeken, maart 2016 |
| Overige gegevens | 271 pagina's - 22 cm |
| Annotatie | Met register |
| ISBN | 9789035252998 |
| PPN | 401364089 |
| Taal | Nederlands |
