Verhandeling over de verschillen in tijdbeleving tussen het Westen en China.
Dat het begrip 'tijd' in het westen anders wordt beleefd dan in het oosten is algemeen bekend. Men zegt wel eens: de westerlingen hebben horloges, de oosterlingen hebben de tijd. Christine Cayol legt uit waarom wij in het westen iets kunnen leren van de wijze waarop de Chinezen het begrip tijd beleven. Dat je bijvoorbeeld tijd wint en niet verliest als je te vroeg bent. Dat wordt gezien als voorbereiding. Dat in de Chinese filosofie 'niets doen' wordt geprezen omdat dat tijd voor jezelf is. In de Chinese tijd bestaat 'het laatste moment' niet. De tijd hangt bij hen niet aan een noodlottig moment, omdat de Chinese tijd een bel is. De schrijfster gaat in op de verschillen tussen horizontale en verticale tijd en de kwantitatieve en kwalitatieve tijdbeleving. De ene is niet per se beter dan de andere. Maar wanneer we het onderscheid kennen, zijn we in staat om op het juiste moment te kiezen tussen de ene of de andere tijd(beleving). Christine Cayol is een Franse filosofe die al vijftien jaar in China woont en werkt. Zeer lezenswaardig. Met literatuurverwijzingen in eindnoten.
Nederlands | 9789025906535 | 256 pagina's
| Titel | Waarom de Chinezen de tijd mee hebben : hoe tijd je beste vriend kan worden |
| Auteur | Christine Cayol |
| Secundaire auteur | Ellis Booi |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | Utrecht : Ten Have, [2018] |
| Overige gegevens | 256 pagina's - illustraties - 22 cm |
| Annotatie | Met literatuuropgave - Vertaling van: Pourquoi les Chinois ont-ils le temps?. - Éditions Tallandier, (c)2017 |
| ISBN | 9789025906535 |
| PPN | 417099703 |
| Rubriekscode | 172 |
| Taal | Nederlands |
| Onderwerp algemeen | Levenskunst ; Timemanagement |
| PIM Rubriek |  Geestelijk leven |
| PIM Trefwoord | Levenskunst |
