Humoristische overdenkingen in proza en poezie over het ouder worden en de ouderdom, en het lichamelijke verval dat de voorbode is van het onafwendbare levenseinde; met herinneringen aan reeds overleden leeftijdsgenoten.
'Overpeinzingen uit mijn rijke maar sombere gedachteleven', zo noemt Hans Dorrestijn het zelf ergens in zijn boek: een verzameling veelal korte stukjes en versjes over het leven dat hij leidt (en waar hij soms aan lijdt) en al achter de rug heeft. Pretenties heeft hij niet, echt schrijven, hij betwijfelt of hij dat wel kan en toch zie hier: een alleszins onderhoudend verslag van een weemoedige ziel die de wereld met zijn 'moderne onzindingen' met lede ogen aanziet, hoofdschuddend om zoveel klein leed maar zich ook verkneukelend om de zonnestraaltjes van de oude dag. Hij kan geweldig mopperen, maar wel met een glimlach. 'Zeg maar ja tegen acnee'. Droefgeestig is hier de juiste term. Zijn gedichtjes zijn rijmelarijen, maar soms schiet hij in de roos en levert een rake schets af, in de trant van Annie M.G. Schmidt, zoals in 'De verlopen advocaat' en 'De verfvlek op de muur'. Wellicht zijn zijn herinneringen aan de doden - hij besluit met een dodenlijst: overleden vrienden en collega's uit de (klein)kunst - nog het meest boeiend, zeker het eerbetoon aan Harry Bannink, 'De Twentse Orpheus'.
Nederlands | 9789038805467 | 251 pagina's
| Titel | Het rimpelperspectief : hoe overleef ik de oude dag? |
| Auteur | Hans Dorrestijn |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | Amsterdam : Nijgh & Van Ditmar, [2018] |
| Overige gegevens | 251 pagina's - 23 cm |
| ISBN | 9789038805467 |
| PPN | 41714511X |
| Rubriekscode | 324 |
| Taal | Nederlands |
| Onderwerp algemeen | Ouderdom; Verhalen |
| PIM Rubriek |  Mens en Maatschappij |
| PIM Trefwoord | Ouderdom |
