De schrijfster (1952) van Nederlands-Indische herkomst beschrijft haar fascinatie voor de dood aan de hand van haar eigen jeugdervaringen met de dood van familieleden en vrienden.
Dit nieuwste boek van een bekend schrijfster (1952) heeft als hoofdthema: de dood. Enige tijd na het overlijden van haar zus Joyce is zij daaraan begonnen. Ze kreeg hiervoor een projectsubsidie van het Nederlandse Letterenfonds. Het is haar bedoeling om een aantal autobiogafische boeken te schrijven over de belangrijkste gebeurtenissen in haar leven. Het begin van dit boek behandelt een aantal vragen van de ik-figuur - het kind - over de dood van haar oma. Vervolgens gaat het verder: in de kindertijd wordt er geëxperimenteerd met het doden van diertjes. Door het hele boek sterven mensen: familieleden en vrienden, waarover uitvoerig wordt gedacht en gepraat. De Nederlands-Indische afkomst van de schrijfster en haar familie speelt een grote rol in dit boek. Sommige van de ervaringen kunnen nogal eens omschreven worden als bijgelovig en magisch. Er is ook sprake van helderziendheid, reïncarnatie en bijna-dood-ervaringen. Een boek doordrenkt van gedachten en gevoelens naar aanleiding van de dood.
Nederlands | 9789029526272 | 267 pagina's
| Titel | Een teken van leven : over rouw en alles wat de dood behelst |
| Auteur | Marion Bloem |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | Amsterdam : Uitgeverij De Arbeiderspers, [2018] |
| Overige gegevens | 267 pagina's - 22 cm |
| ISBN | 9789029526272 |
| PPN | 418841489 |
| Rubriekscode | Indonesië 944.4 |
| Taal | Nederlands |
| Onderwerp algemeen | Dood ; Rouwproces ; Nederlands Oost-Indie; Verhalen ; Rouwproces; Verhalen |
| PIM Rubriek |  Geschiedenis |
| PIM Trefwoord | Nederlands Oost-Indië |
