De auteur blikt terug op zijn leven en staat stil bij het alleen zijn en de eenzaamheid van ouderen.
Jean-Louis Fournier (1938) blikt in deze roman terug op zijn leven en staat stil bij het alleen zijn. Op luchtige toon laat hij zien dat het hem zwaar valt niet meer gebeld of uitgenodigd te worden. Een vrouw, Claire, van het gemeentehuis komt langs omdat ze eenzame ouderen moet bezoeken. Ze gaan samen naar musea en hij is blij met haar aandacht, maar vindt het ook tragisch dat hij alleen op die manier aanspraak heeft. De hoofdstukken bestaan uit korte observaties, gebeurtenissen, overdenkingen en herinneringen aan zijn vrouw of aan toen hij kind was (en ook al eenzaamheid kende). 'Die 23e januari 2019, internationale dag van de eenzaamheid, besefte ik dat ik niet alleen op de wereld was. Een feestelijke avond die hoofdzakelijk bestond uit monologen en sonates voor solo-instrumenten besloot het evenement.' Op een grappige maar evenzeer indringende wijze snijdt Fournier een groot maatschappelijk probleem aan: eenzaamheid onder ouderen in een steeds snellere en individuelere wereld. Luchtig en voor velen herkenbaar en zeer de moeite waard. De auteur schreef eerder o.a. 'Waar gaan we heen, papa?'*, dat werd bekroond met de Prix Femina.
Nederlands | 9789044544091 | 190 pagina's
| Titel | Ik ben niet de enige die alleen is |
| Auteur | Jean-Louis Fournier |
| Secundaire auteur | Floor Borsboom |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | Amsterdam : De Geus, 2020 |
| Overige gegevens | 190 pagina's - 19 cm |
| Annotatie | Vertaling van: Je ne suis pas seul à être seul. - Éditions Jean-Claude Lattès, (c)2019 |
| ISBN | 9789044544091 |
| PPN | 427902002 |
| Genre | psychologische roman - sociale roman |
| Thematrefwoord | Eenzaamheid ; Ouderen |
| Taal | Nederlands |
