De vakbodsman en voormalig voorzitter van de Socialistische Partij laat zien dat de sociale klasse van zijn ouders nog steeds bestaat: onzichtbaren die onmisbaar zijn.
Ron Meyer (1981), vakbondsman en voormalig voorzitter van de Socialistische Partij, lucht zijn hart over de onzichtbaarheid van de sociale klasse van zijn ouders. Hij heeft zijn persoonlijke herinneringen, reflecties en waarnemingen over rijk en arm, laag- en hooggeschoolden opgeschreven in een directe, bondige stijl in korte, makkelijk leesbare losstaande stukjes. Samen vormen ze een scherp geformuleerde aanklacht tegen de heersende macht. En een ode aan zijn ouders uit de Heerlense arbeidersbuurt, die hij in zijn boek regelmatig persoonlijk toespreekt. Fabrieksarbeiders, 'blue collar workers', zijn er steeds minder. Maar er bestaat nog wel degelijk een grote onderklasse van mensen met min of meer eenvoudige beroepen die onmisbaar zijn. Zoals tijdens de coronapandemie is gebleken. En die mensen, zoals thuiszorgmedewerkers, schoonmakers, supermarktmedewerkers, pakketbezorgers, worden behalve onderbetaald nog steeds genegeerd en ondergewaardeerd. Meyers woede over het negeren van deze sociale klasse zal door hen goed begrepen worden.
Nederlands | 9789044648836 | 155 pagina's
| Titel | De onmisbaren : een ode aan mijn sociale klasse |
| Auteur | Ron Meyer |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | AmsterdamPrometheus, 2021 |
| Overige gegevens | 155 pagina's - 20 cm |
| Annotatie | Met literatuuropgave |
| ISBN | 9789044648836 |
| PPN | 432270590 |
| Rubriekscode | 307.2 |
| Taal | Nederlands |
| Onderwerp algemeen | Klassenverschillen; Verhalen |
| PIM Rubriek | |
| PIM Trefwoord | Klassenverschillen |