A
A
A
Autobiografie van een Rotterdamse taxichauffeur, die in korte stukjes zijn leven van twaalf ambachten en dertien ongelukken beschrijft.
Het boek dat Özcan Akyol (Eus) redde. Hij kreeg deze autobiografische schets van de Rotterdamse ex-koppelbaas, ex-psychiatrische patiënt, ex-hotelier, ex-taxichauffeur, enz. uit 1984 per toeval in handen toen hij zelf als jeugddelinquent opgesloten zat. Door dit boek besefte hij dat schrijven een redding kan zijn. Vervolgens redde Akyol 'Ik lach om niet te huilen' van de vergetelheid door het te noemen als een boek dat zijn leven veranderd had. Ineens was er vraag naar, vandaar deze terechte heruitgave - waaraan een voorwoord van Akyol is toegevoegd. Feyenoord-fan Kroon (1941) blikt in korte hoofdstukjes met de nodige dosis galgenhumor en zelfspot terug op zijn leven - op zijn (niet-biologische) vader, op zijn minnaressen die hem tot de misdaad verleidden, op zijn tijd in een inrichting. Het leest lekker, is vaak grappig en op het randje van melig (en soms eroverheen). Kroon gebruikt veel kreten/slogans uit reclames, liedjes en radio/tv-programma's van de jaren '60 en '70, wat voor lezers uit die tijd extra gniffelplezier verschaft. Het is ook een (ongenuanceerde) aanklacht tegen de psychiatrie in die jaren.
Nederlands | 9789044649369 | 212 pagina's
| Titel | Ik lach om niet te huilen |
| Auteur | Lex Kroon |
| Secundaire auteur | Özcan Akyol |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | AmsterdamPrometheus, 2021 |
| Overige gegevens | 212 pagina's - 20 cm |
| Annotatie | Oorspronkelijke uitgave: Weesp : De Haan, (c)1984 |
| ISBN | 9789044649369 |
| PPN | 433338563 |
| Genre | biografie |
| Taal | Nederlands |