Rave tapes (2014)/ Mogwai

"Dit achtste reguliere studioalbum van de Schotse postrockband is het beste sinds oeuvrehoogtepunt "Come On Die Young" (1999). Heel onnadrukkelijk verhaalt "Rave Tapes" van de stilistische ontwikkeling die Mogwai heeft doorgemaakt. Ooit zat de meeslependheid 'm vooral in het contrast tussen fluisterzacht en keihard gitaarwerk, maar het geluid is gaandeweg ingetogener, weidser en meer elektronisch geworden. Dit is een even avontuurlijk als vertrouwd klinkende Mogwai-plaat, waarop de gitaar vaker de hoofdrol laat aan synthesizers. Slechts één stuk heeft een echte zangpartij, de vervormde stem in het slotstuk en de gesproken sample in "Repelish" daargelaten. Dat is goed nieuws, want composities met zang zijn doorgaans niet Mogwais sterkste kant, ook in "Blues Hour" weer niet. In stukken als "Hexon Bogon" en "Master Card" is de groep op zijn best: veel dynamiek, prachtig ruimtelijk gitaarspel, beheerst maar met scherpe rand en veel gevoel voor instrumentale melodie." (Menno Pot, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)

Aanwezigheid