Sangam (2004)

"De tienmansformatie rond de Noorse saxofonist, soms aangevuld met strijkers, speelt arrangementen van een bijna pijnlijke schoonheid: akkoorden en samensmeltingen van timbres met een raffinement en zeggingskracht die sinds Gil Evans niet meer is bereikt. De vergezichten die geopend worden, en waarin telkens nieuwe, schitterende details oplichten hebben langzame, tranceverwekkende verschuivingen die doen denken aan Pärt en Gorecki." (FvH, Volkskrant)