Solo (2006)

De Cubaanse pianist speelt hier solo in een andere stijl dan je van een 'latino pianist' zal verwachten. Geen wiegende bolero's, maar introspectieve pianominiaturen die nog het meest verwant zijn aan klassieke werken van Satie en Mompou. Rubalcaba is spaarzaam met noten en laat veel stiltes vallen. Om een vergelijking met een ook klassiek-georienteerde introspectieve collega te maken: ingetogener en minder complex dan Brad Mehldau op zijn "Largo".

Aanwezigheid