Rise (2005)

Na het traditioneel-Indische debuut sloeg de dochter van Ravi op dit tweede album, uit 2005, een eclectische weg in. Natuurlijk staat haar sitarspel nog steeds min of meer centraal, maar ze mengt het met instrumenten uit andere volksmuziektradities en uit Westerse popmuziek. Een beetje zoals Michael Brook dat deed op z'n producties voor o.a. Nusrat Fateh Ali Khan, maar dan zonder het dance-aspect. We horen naast sitar, tabla en andere Indische instrumenten subtiele kleuringen van synthesizers, alsmede basgitaar, maar ook didgeridoo- en dudukspel. In het flamenco-getinte 'Solea' is pianist Pedro Ricardo Miño te gast. Ze kreeg voorspelbaar veel kritiek van liefhebbers van traditionele muziek, maar dat zal haar waarschijnlijk worst wezen. Ze wilde gewoon een sfeervolle en kleurrijke CD maken met een grote diversiteit. Met haar sitarspel in onverwachte omgevingen, zonder dat het gaat vloeken. En dat is volgens ons behoorlijk goed gelukt, want al met al voelt het resultaat ongeforceerd en organisch aan.

Aanwezigheid