Perfect Beings {II} Vol. 2 (2015)/ Perfect Beings

Dik twee jaar geleden maakten we kennis met Johannes Luley, middels zijn dromerige plaat "Tales From Sheepfather's Grove", die geïnspireerd leek op Jon Andersons solodebuut "Olias Of Sunhillow", maar dan wel met Steve Howe als gitarist. Luley bleek gitarist van de groep Perfect Beings, waarvan in 2014 een titelloos debuut verscheen dat een enthousiaste ontvangst kreeg. Zoals te verwachten viel was de Yes-invloed vaak goed te horen. Op deze opvolger horen we opnieuw in sound en gitaarspel én in Chris Tristams rinkelende Rickenbacker-baspartijen Yes, maar er zijn ook momenten dat Luley's spel duidelijk op David Gilmour geënt is. En er zijn rockender nummers die buiten deze invloedssferen vallen. "The Love Inside", het afwisselende langste nummer van het album, bevat een vette synth-solo van Jesse Nason - meer Moraz dan Wakeman qua aanpak. Maar genoeg Yes-vergelijkingen: Perfect Beings heeft genoeg kwaliteiten in zowel compositie als uitvoering om op zichzelf te kunnen staan. Vette Krent in iO Pages 132!

Aanwezigheid