Do not disturb (2016)

"Do Not Disturb" verschijnt op een paar dagen na exact 45 jaar nadat het bekendste Van Der Graaf Generator-album uitkwam. Dit "Pawn Hearts" leverde de Britse groep in 1971 zowaar een Italiaanse nummer-één-notering op. "Do Not Disturb" bracht de groep de week na de release na járen terug in de Britse albumlijsten, als middenmoter én op nummer 96 in de Nederlandse Album Top 100. In een interview liet voorman Peter Hammill zich ontvallen dat dit wel eens het laatste album van de band zou kunnen zijn. Om daar meteen aan toe te voegen dat er niets besloten is, maar de leeftijd van de heren, zo tegen de zeventig, maakt dit gewoon een nuchtere constatering. Het blijkt dan ook een album met nostalgische verwijzingen naar tijden die ooit waren ("Alfa Berlina") en naar afscheid (het gedragen afsluitende "Go"). "Do Not Disturb" lijkt na een paar luisterbeurten meer aan te sluiten op het eerste trio-album "Trisector" (2008) dan op "A Grounding In Numbers" (2011). Op die door topproducer Hugh Padgham gemixte voorganger klonk de band opmerkelijk fris en fief - "Do Not Disturb" klinkt gedragener en sluit zo muzikaal aan bij de lading van de teksten. Toch klinken Hammill, Banton en Evans niet als een opaband. Banton vond bijvoorbeeld nieuwe inspiratie in de accordeon - een instrument dat zijn debuut maakt op een VDGG-album - en speelt de blaren op z'n vingers in de indrukwekkende orgelsolo van "Almost The Words".

Aanwezigheid