"In twee songs van "Fire On The Floor" klinken emoties rond de terminale ziekte en dood van haar vaste producer Michael Stevens door. Voor de rest is dit echter een voor haar doen pretentieloze plaat. Het idee was songs te maken in de stijlen waar Hart als tiener naar luisterde: jazz, soul, rock, salsa en funk. Begeleid wordt ze door cracks die ook op haar favorieten van toen speelden: Michael Landau, Waddy Wachtel en Dean Parks op gitaar, Ivan Neville op Hammond-orgel en Rick Marotta op drums. De speelse opzet betaalt zich uit. De "Jazz Man" en de "Love Gangster" zet ze treffend neer en in "Coca Cola" klinkt ze wulpser dan we van haar gewend zijn. "Let's Get Together" ademt de geest van Amy Winehouse. Klonk Beth Hart vroeger soms wat omfloerst en bevatten haar teksten soms 'too much information', inmiddels heeft ze haar recepten op smaak, zoals het in klassieke Beth Hart-stijl geschreven "Love Is A Lie" fraai illustreert. Zo levenslustig als op dit album hoorden we haar nog nooit." (Jan vd Plas, Oor)
