Dream darling (2016)/ The Slow Show

"Silence is the loudest noise you can possible have in music. Silence brings tension and an uncomfortable feeling thats so powerful, aldus Rob Goodwin van The Slow Show. Anderhalf jaar na het schitterende debuut "White Water" is de band terug met deze opvolger. Van hetzelfde laken een pak? Gelukkig wel. Iets rijkelijker gearrangeerd, maar nog steeds die continu behoedzaam evoluerende songs vol romantiek. Donkere, melancholische poëzie. Achtergrondkoren, strijkers, repetitieve drums en uiteraard het rustige, vertellende stemgeluid van zanger Rob Goodwin tillen ook deze tweede naar een ongekend niveau van mooiheid. Intiem, gevoelig en fijnbesnaard. Uiteraard, en terecht overigens, is daar de gelijkenis met grote broer The National. Matt Berninger zou meer dan trots zijn bij het horen van hoogvliegers als "Strangers Now", "Hurts", "Dry My Bones" en "Last Man Standing". Dream Darling is iets soberder en wat ons betreft nog beter dan "White Water". Een (f)luisterplaat op niveau." (Jelle Teitsma, Platomania)

Aanwezigheid