"De albumtitel is goed gekozen, want deze muziek appelleert aan een oergevoel. Ernaar luisteren en erop dansen genereert een trance-effect dat we eerder kennen van dance dan van rock. Natuurlijk borduurt de band voort op voorganger "Shamanaid", maar er zijn duidelijk verschillen. In het gitaarspel van Daniel Johnston is de blues ditmaal wat minder prominent. En meer dan voorheen draait alles rond de vocalen van Cato van Dijck: dromerig, verleidend en bezwerend als een voodoo-priesteres. Waar aan "Shamanaid" nog liedjesstructuren ten grondslag lagen, is "Prehistoric Rhythm" meer een gevoel, een psychedelische trip. De grooves meeslepender dan ooit en het album gevarieerder in structuur en rijker aan klanken. Nieuw zijn bijvoorbeeld de invloeden uit de folk en wereldmuziek. Soms hand in hand met elektronica. "Ancient Tribe" is zelfs pure dance. "Make A Hundred" is net zo dansbaar, maar heeft een uit blues geputte aardse directheid. My Baby heeft de perfecte brug tussen rock en dance gemaakt." (Jan vd Plas, Oor)