Mrs. Miller (2003)

Dit derde studio-album (uit 2003) van de Italiaanse band rond zanger/gitarist Roberto Morbioli is vrijwel geheel Italiaanstalig. Van Zucchero wisten we al dat op Amerikaanse (rhythm &) blues geïnspireerde muziek ook in het Italiaans uiterst doorleefd kan klinken en dat geldt ook hier. Je zou het gebodene op dit album namelijk goed kunnen omschrijven als een nog wat bluesier variant op Zucchero's werk. Ook Morbioli heeft een lekker gruizige stem met de nodige soul en ook "Mrs. Miller" is uitstekend geproduceerd. Het romig klinkende Hammondorgel zit fraai in de mix en contrasteert mooi met de felle gitaarlicks van Morbilio zelf. En dan horen we af en toe ook nog de gloedvolle klanken van een Fender Rhodes en doorleefde bluesharp. Niet veel later kregen de Italianen een internationale platendeal en waren ze graag geziene gast op de vele Europese bluesfestivals en -podia. Ook in de Enschede Nix heeft de groep al van zich doen laten spreken.

Aanwezigheid