No shape (2017)

"Mike Hadreas heeft het niet gemakkelijk gehad. Als enige openlijk homoseksuele leerling op zijn middelbare school in Seattle werd hij met de dood bedreigd door zijn mededelingen. In zijn eigen buurt werd hij in elkaar geslagen om zijn geaardheid. Die zware achtergrond verwerkt hij in zijn muziek. Na de ingetogen eerste twee albums, waarop hij onder begeleiding van zijn pianospel emotionele statements maakte, stapte Hadreas over naar een wat agressievere aanpak op "Too Bright" (2014). Met "No Shape" heeft hij die kraan nog wat verder opengezet. Sterker nog, Hadreas klinkt op deze vierde experimenteler dan ooit. Hij maakt veel gebruik van elektronica - al is zijn piano nog steeds een belangrijk onderdeel van de nummers - en is niet bang om zijn songs zeer bombastisch op te bouwen, met een emotioneel overweldigend effect als gevolg. "No Shape" is een album dat je overkomt en dat van begin tot einde je aandacht vangt en die vervolgens niet meer loslaat." (Esmee de Gooyer, Lust For Life; 5 uit 5 (!!) sterren)

Aanwezigheid