Milano (2017)

"Daniele Luppi verraste in 2011 met "Rome": soundtrack bij een denkbeeldige spaghettiwestern waarvoor Ennio Morricone inspiratie was. Met bijdragen van Chuck White, Danger Mouse en Norah Jones werd dat een prachtig verzorgd album. Op deze opvolger wordt de sfeer van jaren 80-Milaan opgeroepen. Volgens Luppi hoorde je in het bruisende, hedonistische Milaan toen vooral New Yorkse no wave en postpunk. Daar heeft hij de juiste muzikanten bij gezocht. De geweldige indiegitaarband Parquet Courts en zangeres Karen O (Yeah Yeah Yeahs) weten mooi de New York-sound van rond 1980 te vangen: dissonante gitaren, zanger Andrew Savage die klinkt als een kruising tussen Lou Reed en Jonathan Richman, en Karen O die haar beste Lydia Lunch-kirretjes laat horen. Het kraakt allemaal wat minder dan de muziek van DNA en Lounge Lizards destijds. Luppi heeft dan ook echt een stel sterke, transparante liedjes geschreven. Niet-New Yorkers The Fall en Pere Ubu zijn andere referenties hier." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)

Aanwezigheid