The Blue Hour (2018)

"Zelden heeft een band zon transformatie doorgemaakt als Suede. In de jaren 90 waren zij de muzikale belichaming van grootstedelijke decadentie. Een kwart eeuw na de release van hun legendarische debuut staat de band tot de enkels in de modder van het Britse platteland. Dat lijkt tenminste de setting van het verhalende The Blue Hour. De glam is er vanaf gebladderd, de neonlichten zijn uitgedoofd. Wat overblijft is een magisch realisme, dat met evenveel bravoure en grandeur wordt gebracht als het oudere werk, maar wat emotioneel veel meer schuurt en wringt. (...) Deze nieuwste van Suede is heel duidelijk een luistertrip van 50 minuten, die je als luisteraar van begin tot eind moet ondergaan. Die alles of niets-benadering is in tijden dat mensen vooral nog in losse tracks of playlists lijken te denken gewaagd. Het resultaat zit echter zo goed in elkaar, dat je vooral zou willen dat meer bands zich weer op deze ambacht van het smeden van een echt album zouden storten". (Written In Music)

Aanwezigheid