Dionysus (2018)/ Dead Can Dance

"Na het sterke Anastasis (2012) is het goed te horen dat de doorstart van Dead Can Dance een vervolg heeft gekregen. Voor dit album liet Dead Can Dances multi-instrumentalist Brendan Perry zich inspireren door Dionysus, de Griekse god van wijn, plezier en religieuze extase. Songstructuren ontbreken grotendeels, het album bestaat uit twee aktes die regelmatig van kleur verschieten. Grieks aandoende snaarinstrumenten en rituele drums bepalen het geluid van Dionysus. Lisa Gerrard zingt vooral woordeloze klanken die klinken als de heilige taal van een verdwenen volk. Dionysus klinkt als een tijdreis naar een mythische beschaving ergens op een eiland in de Middellandse Zee. Dionysus is misschien niet het sterkste album uit de DCD-catalogus, maar het is altijd fijn wanneer deze unieke band weer een teken van leven geeft." (PdK, Muziekweb)

Aanwezigheid