Alluvium (2022)/ Duncan, C

"Het lijkt soms een uitstervend ras, de positieve mens. C Duncan doet in elk geval zijn best er een te zijn. Zijn hang naar lieflijkheid, met zoetgevooisde melodieën en een bij tijden bedwelmende meerstemmigheid die live ook uitstekend tot zijn recht komt, zit hem ingebakken.Op zijn vierde plaat Alluvium geeft de Schot zijn innerlijke romanticus alle ruimte en giet daar een jarentachtigsausje overheen. Zowel het warme synthliedje Heaven – over het omarmen van de onzekerheid die nou eenmaal besloten ligt in de toekomst – als het opbeurende I Tried heeft een intro waar Olivia Newton-John destijds nog een puntje aan had kunnen zuigen. Pretending is een warm bad dankzij de glooiende gitaren en synths maken van Sad Dreams een dromerig nummer. Dat C Duncan een klassiek geschoolde multi-instrumentalist is, is te horen aan de pianoloopjes in Bell Toll en de instrumental Lullaby, de akoestische gitaarriff in The Wedding Song en de vol klinkende vioolpartijen in You Don’t Come Around." (OOR)|

Aanwezigheid