Silent noon (2004)/ Terfel, Bryn

Het Engelse lied kende zijn glorietijdperk in de eerste drie decennia van de vorige eeuw. In de late Victoriaanse maatschappij was poëzie zeer geliefd en ieder burgergezin had een piano in huis. Voor de welwillende amateurs werden allerlei soorten liederen geschreven, van vrolijke commerciële deuntjes tot meer fijngevoelige toonzettingen. En Engeland had het geluk over genoeg technisch begaafde componisten te beschikken om alle talentvolle muziekliefhebbers van mooi (luister)repertoire te voorzien. Tot hen behoorden Charles Villiers Stanford, zijn leerlingen Ralph Vaughan Williams en Arthur Somervell, Roger Quilter en natuurlijk Benjamin Britten. Op het liedalbum Silent Noon wordt aandacht besteed aan deze en andere componisten van de zogenaamde 'Engelse Muziek Renaissance'. De bariton Bryn Terfel maakt grote indruk door de kracht én de fijngevoeligheid van zijn stem. Hij heeft duidelijk affiniteit met de Engelse lyriek en lijkt deze liederen met veel liefde te zingen. En dat voor een Welshman... (CP)|

Aanwezigheid