Vrijheid en ingetogenheid, de schrijver draagt beide in zich, en zo behoudt hij zijn persoonlijke vrijheid. Want literatuur gaat over het werk, niet het individu. De schrijver transformeert de beelden van de werkelijkheid naar een desnoods 'hogere', Ferron is zanger, geen rapporteur. De lezer maakt in deze verspreide teksten die 320 bladzijden beslaan, grondig kennis met het veelsoortige talent van Louis Ferron. P.H. Thomèse merkt in zijn woord vooraf op dat de drang tot provoceren Ferrons motor was, en belangrijker nog zijn stelling: 'Waar is wat goed geschreven is.' Er zijn rangschikkingen in Autobiografisch, Verhalend, Beschouwend, Dankwoorden, Brieven en Drama. Dat nodigt uit tot verdere verkenningen. In coda Pamflet tegen zere ogen (voor vrienden en nabestaanden, Begonnen op 15 augustus 2005) schrijft Ferron: 'Er rest niets dan wrakhout. Naar de gallemieze alles. Ons schip zal Galle Mieze heten.' Met bibliografische verwijzingen en een nawoord over de hechte band tussen Ferron en uitgever Flanor, die hem typeert als een romantisch schrijver met stilistische verbeeldingskracht.
Nederlands | 9789492432230 | 320 pagina's
| Titel | De laatste stelling : verspreide teksten |
| Auteur | Louis Ferron |
| Secundaire auteur | Gerben Wynia |
| Afbeeldingen |
|
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | Nijmegen : Uitgeverij Flanor, 2023 |
| Overige gegevens | 320 pagina's - 24 cm |
| Annotatie | De eerste dertig exemplaren werden met de hand genummerd - Met literatuuropgave |
| ISBN | 9789492432230 |
| PPN | 43802284X |
| Taal | Nederlands |
