Naar aanleiding van het verzwijgen van een in 1960 dood geboren zusje gaat de schrijfster op zoek en doet verslag van veranderende opvattingen over dood en rouw in Nederland.
Een zusje van de schrijfster is in 1960 dood geboren en naamloos. Veertig jaar later vraagt Corien van Zweden zich af waarom er niets van dat zusje is. In het eerste hoofdstuk 'Het vergeten' meer verhalen over zwijgen-dood-geboorte. Rond 'Het jaar 1960' verdwijnen rouwriten en ontstaat de kille uitvaartcultuur van de jaren zestig, zeventig en een deel van de jaren tachtig. 'Het grote zwijgen' is beladen zwijgen over dood en andere trauma's. Eind jaren tachtig komt er een omslag in het denken over de dood: uitvaartvernieuwers, andere regels betreffende doodgeboren baby's in ziekenhuizen. Andere culturen en kunstenaars brengen een explosie van riten teweeg. Ritueelbegeleiders springen in een gat in de markt, helpen bij persoonlijke uitvaart. Alles kan, alles mag, en dat leidt tot vrije vormen in de herdenkingssfeer en open rouwtherapie. Vrouwen met een doodgeboren kind doorbreken het taboe en vinden soms iets tastbaars van hun verzwegen kind. Voor het rouwen is nabijheid van en verhalen over de dode belangrijk. De schrijfster gaat aan het eind van haar boek terug naar het begin: haar ouders. Die dag groeit het verhaal over haar zusje. Met aantekeningen met verantwoording, namen van personen, literatuur en websites. Corien van Zweden is theologe en journaliste.
Nederlands | 9789020409291
| Titel | De kunst van het rouwen : een persoonlijke geschiedenis |
| Auteur | Corien van Zweden |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | Amsterdam [etc.] : Veen, cop. 2008 |
| Overige gegevens | 206 p - 21 cm |
| Annotatie | Met lit. opg |
| ISBN | 9789020409291 |
| PPN | 314960759 |
| Rubriekscode | 418.7 |
| Taal | Nederlands |
| Onderwerp algemeen | Begrafenisgebruiken |
| PIM Rubriek |  Geestelijk leven |
| PIM Trefwoord | Rouwproces |
