Een grote mate van neerslachtigheid noopt de jonge Vlaamse dichteres (1983) "hetzelfde gedicht steeds weer" te schrijven. Gespannen begint ze aan de dag die "donker klinkt". De natuur past zich hierbij aan: er zit" geen muziek in de nachtegaal". Even lijkt 't of 'n musicus haar dorst naar warmte en samenhang vermag te lessen. Evenals Hadewijch wordt zij gegrepen door de "Minne", maar evenals bij haar landgenote van weleer blijft haar verlangen in wezen onvervuld. Er is nogal wat Weltschmerz-achtig leed in de bundel dat weinig contouren heeft. Als dat allemaal uitgekristalliseerd is en meer "body" deze gedichten overeind houdt, komt er een dichteres naar voren die (nu al) mooi compact kan formuleren. De schetsachtige tekeningetjes in de bundel zijn ook van haar hand. Melancholie en radeloosheid bewerkstelligen dat deze bundel in mineur getoonzet blijft. Een tekort aan nuancering en zelfspot creëert vooralsnog "hetzelfde gedicht steeds weer".
Nederlands | 9789028422735
| Titel | Hetzelfde gedicht steeds weer : gedichten |
| Auteur | Lies Van Gasse |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | Amsterdam : Wereldbibliotheek, cop. 2008 |
| Overige gegevens | 61 p - ill - 22 cm |
| Annotatie | Met lit. opg |
| ISBN | 9789028422735 |
| PPN | 315466936 |
| Rubriekscode | Nederlands 875 |
| Taal | Nederlands |
