Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog wordt de Duitstalige bevolking van Transilvanië midden in de winter naar werkkampen in Rusland gedeporteerd.
Zijn grootmoeder zei bij zijn vertrek in januari 1945: 'Ik weet dat je terugkomt'. Deze zin houdt de 17-jarige Leo Auberg gedurende 5 jaar op de been. En een onverklaarbare drang tot overleven, tot observeren, tot troost zoeken in woorden. Heimweh en Heimweg schelen maar 1 letter. In het kader van herstelbetalingen aan de Sovjet-Unie moest Roemenië mensen van de Duitstalige minderheid tussen de 17 en 45 jaar sturen. Leo kwam in een werkkamp in Oekraine. Leed er ondraaglijke honger. Verkocht en ruilde al zijn bezittingen voor eten. Ging op bedelroute met gestolen kolen. Kwam bij een Russische vrouw, wier zoon in een strafkamp zat. Zij gaf Leo soep, eten en een batisten zakdoekje. Dit zakdoekje bewaarde hij tot zijn vrijlating en tot zijn thuiskomst. Eenmaal thuis blijkt de enorme verwijdering: 'we wisten van elkaar hoe we niet meer waren en nooit meer zouden worden'. Hij trouwt, maar na elf jaar vlucht hij naar Wenen. Herta Müller kreeg in 2009 mede door dit boek de Nobelprijs voor Literatuur, en terecht. Zij is in staat het onzegbare in nuchtere en onvergetelijke beelden te verwoorden. Gebonden; normale druk.
Duits | 9783446233911
| Titel | Atemschaukel : Roman |
| Auteur | Herta Müller |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | München : Hanser, cop. 2009 |
| Overige gegevens | 299 p - 21 cm |
| ISBN | 9783446233911 |
| PPN | 322084245 |
| Thematrefwoord | Strafkampen ; Sovjet-Unie; 1945-1950 |
| Taal | Duits |
