Liefdesliederen (2010)/ Hadewijch, [uit het Middelnederlands] vert. door Jan Kuijper ; met een naw. van Rosita Steenbeek

Recensie

De Strofische gedichten van Hadewijch worden nu Liederen genoemd, bedoeld als ze waren om gezongen te worden. Het rijmschema van de Franse en Latijnse liederen, waarop Hadewijch zich qua melodie baseerde, nam ze daarom over. In zijn vertaling wilde Jan Kuijper (1947) daarom allereerst recht doen aan die rijmschema's. Vervolgens beijverde hij zich voor de zingbaarheid op de oorspronkelijke melodie en pas op de derde plaats wilde hij de inhoud zoveel mogelijk weergeven, maar zeker niet letterlijk. Eigenlijk een onmogelijke opgave: wat heeft aandacht voor de oorspronkelijke melodie voor zin als die in de meeste gevallen niet bekend is? Wie ze bovendien wil zingen, kan beter terecht bij de door hem genoemde uitgave van de Liederen van Fraeters en Willaert of bij Het Boek der Liederen van Vekeman. Want zingen kun je ze het best in de oorspronkelijke taal. En zeker niet in de vertaling van Kuijper, omdat Hadewijch hier Hadewijch niet meer is. Dat háár tekst niet mede is opgenomen, is daarom een gemis. Maar eigenlijk zijn er al voldoende dubbeltalige uitgaven. Vandaar dat deze vertaling in feite overbodig is, ondanks de waardering ervoor van de romancière Rosita Steenbeek (1959) in haar nawoord over Hadewijchs mystiek.

Specificaties

Nederlands | 9789025367305

Relaties/Serie

Boek

Perpetua reeks (2007-...)

vol.

Uitgeleend