Wie de titel leest, is geneigd aan een egodocument te denken. Er is echter sprake van een 'wij', een niet zo nauwkeurig omlijnde groep die geworteld lijkt in de skate- en hiphopcultuur. Op verende sneakers wordt de stad verkend, de publieke ruimte geherdefinieerd en de hedendaagse maatschappij de maat genomen. Niet alleen is daar onze vergunningenbureaucratie, maar ook figureren er de vroegere vriendinnetjes met hun labradors en 'zonwerende gordijnen'. Vileinig tekent Gaens (1982) de verwende kinderen, die met hun plakhanden steeds naar andere attracties grijpen, terwijl hun ouders zich niet betrokken tonen. Ofschoon zijn oogmerk is om 'dansante poëzie' te schrijven, voelt hij zich trager worden en meer tot terugtrekken geneigd. Maar de uitgestoken hand is er nog steeds: 'Zoek me op: ik heb verhalen'. Dennis Gaens publiceerde in literaire tijdschriften als bijvoorbeeld Meander, Krakatau, verwierf zich een prijs in de Turing Nationale Gedichtenwedstrijd en is programmamaker/redacteur bij de literaire manifestatie 'Wintertuin'. Lezers van deze prozagedichten moeten bereid zijn in de speciale wereld van Gaens te duiken en open te staan voor zijn gefragmenteerde levensvisie.
Nederlands | 9789055155859
| Titel | Ik en mijn mensen : gedichten |
| Auteur | Dennis Gaens |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | Amsterdam : Van Gennep, cop. 2010 |
| Overige gegevens | 67 p - 21 cm |
| Annotatie | Gedeeltelijk eerder verschenen in tijdschriften, op websites en in bloemlezingen |
| ISBN | 9789055155859 |
| PPN | 327979305 |
| Rubriekscode | Nederlands 875 |
| Taal | Nederlands |
