Hester Knibbe (1946) is een vitale dichter, die het over het leven heeft en hoe zich dat afspeelt, maar ze is zich ervan bewust dat het bestaan een oplichtend moment is tussen twee duisternissen (de meestertypograaf Steven van der Gaauw heeft dat ook voor de bundel laten gelden, door aan begin en eind een zwarte bladzij op te voeren). Knibbe is aantrekkelijke dichter, wars van experiment, in de traditie van Vasalis, Kopland, Herzberg, de verstaanbaren die zich in eerste instantie op de betekenis en het werkelijkheidsgehalte richten, zonder de aandacht voor de taal daarbij uit het oog te verliezen. De drie afdelingen van deze forse bundel heten: Het hebben van tijd, Het hebben van plaats, Het hebben van schaduw. Het is duidelijk dat deze poëzie over de dagelijkse, humane ervaringen handelt die met tijd (en dus met leven en dood) en plaats (en dus met beweging, voortgang, vertrek) te maken hebben. Misschien is de mooiste beschrijving van Knibbes poëzie die zij aan Ed Leeflang toedicht in 'Stilleven met pen': 'Doe al wat afleidt weg, de poespas / eromheen, voor je begint. Behoud alleen / onzekerheid of je wel woorden vindt / voor wat je drijft, waarin genoeg textuur / en leven huist, zoals een schilder / doet, en schilder zo met inkt.' Een prachtige, volle, levende bundel.
Nederlands | 9789029575249
| Titel | Het hebben van schaduw : gedichten |
| Auteur | Hester Knibbe |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | Amsterdam [etc.] : De Arbeiderspers, cop. 2011 |
| Overige gegevens | 67 p - 21 cm |
| Annotatie | Met lit. opg |
| ISBN | 9789029575249 |
| PPN | 330311387 |
| Rubriekscode | Nederlands 875 |
| Taal | Nederlands |
| PIM Rubriek |  Gedichten en Versjes |
| PIM Trefwoord | Knibbel |
