"Vertrouwd, intiem, warm-menselijk en met milde humor zingt de troubadour uit Nuenen weer nieuw repertoire. Na het afronden van zijn jubileumprogramma 40 Jaar Liedjes had Gerard van Maasakkers ruim 6 jaar geen nieuwe liedjes meer gemaakt. Zou hij dat nog wel kunnen? Gelukkig kwamen tijdens wandelingen vanzelf weer melodieën en teksten in hem op. Naast die wandelingen verwijst de albumtitel "Ik Loop" ook naar de levensloop. Wat maak je mee in het leven, wie en wat kom je tegen? Van Maasakkers verwerkte in zijn liedjes de gebeurtenissen en observaties die hem raakten. Bijvoorbeeld de rompslomp die een verhuizing met zich meebrengt. Vanwege de liefde verhuisde de Brabander naar Gent. "Ik Hou Jou" is een vrolijke ode aan de liefde en "Mea Culpa" een ontroerende schuldbekentenis. Een hartverwarmend live album van Van Maasakkers samen met Mike Roelofs (toetsen) en zijn levenspartner Frank Cools (gitarist)." (Muziekweb)
Heruitgave uit 2015 van twee oude albums van Tom Paxton op 1 cd: "Peace Will Come", oorspronkelijk uit 1972 en "New Songs For Old Friends" uit 1973.
"Loreena McKennitt trapte in maart '24 in Muziekgebouw Eindhoven een Europese tour ter ere van haar doorbraakalbum "The Visit" (1991) af. De show werd afgesloten met "Wild Mountain Thyme", waarbij de Canadese zangeres, harpist en pianist het publiek opriep om mee te zingen. McKennit is gewend in eigen land "Wild Mountain Thyme" uit honderden kelen tegelijk te horen galmen. Dat gebeurde in de zomer van 2023, toen ze op vier folkfestivals in Ontario speelde. De opnames daarvan resulteren in "The Road Back Home", een live-plaat die de new age-icoon zelf omschrijft als 'field recordings'. Klinkt toch net iets interessanter, en toegegeven: dit album bewijst niet alleen andermaal hoe goed McKennitt live nog altijd is, maar heeft ook meerwaarde door vooral songs te bieden die ze niet eerder op plaat ving. "The Road Back Home" is een terugkeer naar haar roots, een 'hommage aan simpeler tijden' in tien knus-knisperende Keltische folk-traditionals." (Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
"Marry Waterson is een telg uit een een folkfamilie, drager van een naam die al ruim zeventig jaar in verschillende gedaanten door de Britse folktraditie waant. Een naam die ze overigens eer aandoet met een prachtige stem. "Heavy Wings" is wat dat betreft een hoogtepunt – boven een gitaar die in een andere kamer lijkt te worden bespeeld en vergezeld door een ijle trompet schittert ze vol ingehouden droefenis. De kenmerkende brom van Adrian Crowley, die zijn folksporen ook dubbel en dwars verdiend heeft in zijn solocarrière, ondersteunt en fundeert. De productie van Jim Barr (Portishead) geeft het geheel de ruimte die het verdient: er is geen noot, tokkel of accordeonstoot te veel. Dat zorgt voor een album waar nu niet bepaald de energie en het enthousiasme vanaf spatten. Het is wel een album met ruimte om een tijdje in te wonen, om eens te luisteren naar de verhalen over de kamers, de gesprekken en de bomen." (OOR)
"promotie exemplaar met 5 nummers en 4 video's van de russische post-folk band. Reelroadъ brings ancient Russian music to life with modern arrangements, global rhythms and boundless energy. Traditional vocals and folk instruments reveal the band's roots, as electric bass and drums - its youth. Reelroadъ plays traditional Russian music in an original post-folk style in concert halls and festivals throughout Europe and Russia. Reelroadъ's repertoire favors obscure folk songs from northern Russia and central Siberia, music driven underground for decades." (womex.com)
"Flukt has been formed in 1998, since going from strength to strength and turning traditional Norwegian music into an attractive remedy for the listening audience. Fiddler Sturla Eide and accordionist Øivind Farmen exchanged the double bass player for a percussionist, Håvard Sterten, creating an even bigger buzz, part meditative sounds, part percussive beats and wild at times. Polskas, schottis, waltzes, and ceremonial wedding music, but always great fun. A medicine for the short and cold days of winter, I almost feel addicted to it." (Folkworld)
Kanté, who was known as a distinguished player of the kora, released his debut solo album ‘Courougnegne’ in 1981 after stints in the Rail Band, Les Ambassadeurs and Les Milieus Branches. Kanté helped popularise African and Guinean music around the world in the 1980s, and was widely known for his house music-inspired 1987 single ‘Yéké Yéké’, which went on to become a hit in countries across Europe the following year.Some of the Guinean musician’s other notable albums include ‘Mory Kanté a Paris’ (1984), ‘Akwaba Beach’ (1987), ‘Touma’ (1990) and ‘Nongo Village’ (1993). Tributes are being paid to Kanté on social media, with Alpha Condé, the president of Guinea, hailing Kanté for his “exceptional” career. (nme.com)
"Metisay is the most popular group in Spain's canary islands.Their music is a warming combination of floating melodies and poetic lyrics.Propelled by the powerful,yet haunting voice of Olga Cerda, Metisay are a bridge where Spanish and British influences are flavoured with a touch of Africa. Music to sweat to in the summer, and to sooth in the colder months.They are a band where folk traditions meet timeless pop melody. There are songs for the head, songs for the heart, and songs for the feet. Be good to yourself and get this cd." (Rateyourmusic)
"Asmat Dream (Lyrichord Discs), a collection of performances by four outstanding new composers from the Sunda region of Indonesia. The music is an extensions of the classical aesthetic and folk rhythms. Most special and revealing are the two versions of "Galura" (Emotion) by Nano S. "Diya" by Dody Satya Ekagustdiman is more technically experimental, using new instruments and common objects like sandpaper and motorcycle helmets to create a modern gamelan next to the more traditional drums, gongs and strings. The use of multi-tracking for the chorus adds new dimensions and textures. Even more into the technological frontier is "Asmat Dream." Composer Harry Roseli generated a wholly electronic landscape of tape looped crickets, keyboard sounds and sampled voices. Each of the six compositions here represent not a plundering of foreign ideas but a regeneration of culture, an extension of its identity rather than a static sampling." (Rootsworld)
Born Margaret Cleary in Cork into a family of Travellers and street singers, she taught herself how to play the zither banjo and the fiddle at a young age. At the age of sixteen, after a family disagreement, Margaret left home and started performing as a street musician. In the early 1950s, she moved to London, originally to appear on a TV series called The Songhunter, produced by a young David Attenborough. Attenborough described in recent years how Barry’s striking wild, toothless appearance and her out-of-tune banjo playing prompted a volley of angry complaints about Irish tinkers being allowed on the TV. Barry became a well-known name on the London folk scene in the 1950s where, with her distinctive singing style and idiosyncratic banjo accompaniment, she was frequently accompanied by the fiddler Michael Gorman. Her singing and banjo playing became a major influence on the younger generation of ballad singers in Ireland and the UK, including Luke Kelly. (Muziekweb)
Tüdanya, haar echte naam is Hatice Döngü, zong in het begin van haar carriere Turkse klassieke muziek. Ze bracht in 1983 het album 'Sira Sira Daglar' uit en verkocht er 700.000 van. Dit was het eerste van een reeks succesvolle albums in de populaire "arabesk" stijl. Sen Sefa Geldin is haar 10e album uit 1995, het jaar waarin ze ook de Kral TV Video Music Award won. (H.L.)
"By their fifth album, Peter, Paul & Mary had fallen into a consistency of approach that could be viewed as either dependable or predictable. This had the usual assortment of traditional songs ("Motherless Child," "The Cuckoo"), songs that had first gained an audience during prior folk revivals ("Wasn't That a Time"), a bit of original material, mediocre blues ("San Francisco Bay Blues" and Paul Stookey's "Talkin' Candy Bar Blues"), and a Bob Dylan song ("When the Ship Comes In"). The biggest find, material-wise, was the Gordon Lightfoot composition "For Lovin' Me" (a #30 hit single), which gave the Canadian songwriter (who had yet to release his first United Artists LP) some of his first wide exposure in the United States. Overall, the trio's sound and balance of repertoire had still changed little, if at all, from their debut. They were at their best on folk tunes with sad melodies and harmonies, as on "Jimmy Whalen" and "Ballad of Spring Hill." (Allmusic)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
