"Het album Remain in Light van Talking Heads (en Brian Eno) uit 1980 was niet alleen een hypnotiserend mooie plaat, het meesterwerk verlegde de aandacht van de (kunst)pop van dat tijdperk ook naar een ander continent. Naar de tegen elkaar in stekende ritmes en tingelende gitaartjes uit Afrika, waarmee Talking Heads in eerdere platen ook al had gespeeld. Remain in Light was een vervolmaking van dat mixproces, en de invloed van het album is nog altijd voelbaar in de pop. De uitwerking van Remain in Light op het continent waaruit het de inspiratie putte, was niet minder groot. Dat blijkt nu uit de integrale coverversie van de Beninse Angélique Kidjo. De zangeres, een van de krachtigste Afrikaanse stemmen, hoorde in de plaat uiteraard de echos van de Nigeriaanse afrobeat van Fela Kuti, maar aan haar interpretaties te horen ook de Afrikaanse mystiek, in bijvoorbeeld het nummer Listening Wind. Je mond valt open, al bij het openingsnummer Born Under Punches." (Volkskrant)
"In het West-Afrikaanse Togo betekent ‘Nana’ moeder of grootmoeder. ‘Benz’ staat natuurlijk voor Mercedes Benz, de dure wagens die deze fameuze zakenvrouwen in de jaren zeventig konden kopen, omdat ze een groot deel van de economie van het land domineerden, vooral door wax Hollandais te verkopen, koloniaal textiel van het Helmondse bedrijf Vlisco. Vol trots vernoemt een nieuwe band zich naar deze groep powervrouwen: Nana Benz du Togo. Hun debuutalbum "Ago" mag deze zomer op repeat. De groep (twee mannen, drie vrouwen) komt uit de creatieve koker van Peter Solo, leider van afrofunkband Vaudou Game. Er zijn zeker overeenkomsten hoorbaar, maar Nana Benz du Togo heeft veel meer een West-Afrikaans popgeluid. Het tempo ligt hoog, mede door de aanstekelijke constante vraag-antwoord-structuur van de zang." (NRC; 4/5 sterren)
Parijs, de broedplaats voor nieuwe Afrikaanse muziek, het New Orleans van Europa met kruisbestuivingen tussen Afrikaanse, Arabische, Latijsn-Amerikaanse en Westerse trends in de muziek. Kisangany Esperant heeft dankbaar gebruik gemaakt van dit vruchtbare klimaat. Hij wist de koning van de Congoleze rumba, Papa Wemba, te strikken om samen met hem een album vol te zingen met aanstekelijke dansmuziek. Paris Match, een wedstrijdje of een op elkaar passend tweetal? (GR Muziekbank)
"A multi-ethnic, multi-national band that combines Latin and Caribbean music with West African styles. Senegal's Orchestra Baobab, named for the club (which in turn took its name from the native baobob tree), went on to become one of the seminal bands of world music, with an influence that extended far beyond their national boundaries, throughout West Africa and into Europe. They recorded "On Verra Ça: The 1978 Paris Sessions", one of their best discs and certainly the best-produced, although it leaned too heavily on their Spanish-language material.
"Music Is the Weapon is a triple-disc package that contains both volumes of The Best of Fela Kuti volumes and the terrific documentary the title of this set comes from. There are a total of 13 tracks over the two discs, ranging from "Shakara," "Zombie," and "Sorrow Tears and Blood." Some cuts here, such as "Gentleman" and "Water No Enemy" are edited versions, while still others, such as "Shuffering and Shmiling," are the second parts of album-length jams. Nonetheless, while it's a bit irritating to not have entire tracks, this set makes for a quite decent sampler of Kuti's glory years". (Allmusic)
Wie houdt van de ritmes en het soulvolle geluid van de West-Afrikaanse muziek is bij Mandinka aan het goede adres. De acht-koppige band brengt hun boodschap vol overgave in alle klankleuren. In de teksten wordt gereflecteerd op het bestendigen van, en goed omgaan met, de door de Afrikaanse landen verworven onafhankelijkheid. (GR Muziekbank)
"When the West African nation of Guinea achieved independence in 1958, the new government hastened to encourage local art forms. Within a few years, each region had its own orchestra and Bembeya Jazz (named for a river flowing through their South-Western home province) was considered the best of all. Fronted by Aboubacar Demba Camara¹s visceral yet sensitively phrased vocals, the sinuous, glistening guitar of Sékou "Diamond Fingers" Diabaté and a full-blooded brass section, the band became a national institution and the first Guinean ensemble to perform outside Africa. These 26 tracks were originally released as 45 RPM singles and on LPs from the Syliphon label and if the sound quality varies, the music has held up remarkably well. Bembeya's nonpareil synthesis of slow-simmering Latin rhythms with otherworldly Islamic traditions constitutes a priceless legacy that simply must be heard. Fans of 1960s Congolese music and Senegal's Orchestre Baobab will adore them. --Christina Roden" (Amazon)
"A compilation of songs from three albums. The sound is from the "synchro system" end of the spectrum, with slightly psychedelic guitar effects here and there and loping beats bumped out by a collection of talking drums as well as the usual drum kit. The ukulele makes itself heard above all other instruments as necessary, alternating between careful plucking and distorted filler runs. For a quick look at the work that brought Ade back onto the scene, Return of the Juju King makes for a nice reprise, though ultimately the Nigerian releases might be better suited for a full representation." (Allmusic).
Voor velen buiten Kenia was het eerste deel van 'Kenya Special', dat in 2013 op het Soundway-label werd uitgebracht, een eerste kennismaking met de muziek die in de jaren '70 en '80 in het land gemaakt werd. De nadruk werd gelegd op songs en bands die niet makkelijk te categoriseren zijn en geen moeite hebben de regels en de grenzen van bestaande genres te doorbreken. Hier vind je dus geen cliché World Music. Ook voor dit tweede deel zijn de verzamelaars tot het uiterste gegaan om wederom een deel van een essentieel stuk Oost-Afrikaanse muziek en erfgoed te ontsluieren. (bron: Bertus)
"This CD collects albums from 1980 and 1982. "Original Suffer Head", from 1982, stands as the first release from Fela Kuti's new Egypt 80 band. At this point, the compositions are still relatively tight and riff-heavy. The music is getting a bit more complex, but not so much as would be notable later. The album makes criticism of the lack of basic necessities for African citizens, despite a wealth at the time from oil deposits. The accompanying laid-back "Power Show" hearkens back to the lyrics of the '70s, wherein he simply mocks lower-grade officials. This time through, he makes fun of various civil servants flexing their authoritarian muscles for respect. "I.T.T." is a direct attack upon the then-president of Nigeria, Olusegun Obasanjo, and International Telephone and Telegraph head M.K.O. Abiola. These high level officials were in collusion with foreign business and exploiting the average African. Musically, one can note a small progression toward the deeper sound of the '80s." (Adam Greenberg, Allmusic)
"Highlife is Ghana. For a century it's developed, mutated, and changed, played in many ways and styles by bands with any combination of instruments. This CD focuses on the 1980s and the output of one particular studio. So while it's not exactly a broad survey, it does offer a little slice of music, with the emphasis very firmly on electric guitars, whether the frantic rhythms of the Happy Boys or the more laid-back approach of the wonderfully named Beach Scorpions or George Adu's "Obina Mma Obi Kyere No," where saxophone weaves in and out of the lines -- not jazz, but some organic hybrid of music. With eight different acts, the compilation does offer a fair amount of variety. The glorious thing about highlife is how inclusive it is, ranging from the soul/jazz inflections of "Niawu Be Ye" to the more formal "Ensuah Nzema Kotoko." So while hardly a complete look at highlife in any era, this remains a thoroughly enjoyable little bit of Ghana on your stereo." (Allmusic)
"Africando's second album brought them into the international limelight with a vengeance. You can sense the growing telepathy within the group right upfront. They don't miss a beat from the first album and the momentum carries the transatlantic connection to new, hotter heights. "Ya Boy," adapted from a song by Ismael Rivera and remixed by DJ Baron Lopez to extended perfection on the excellent compilation African Salsa. The horns here are unbeatable and relentless in stretching out the groove, as is the percussion. The extended remix made it to the top of the New York City Latin charts for seven weeks and no wonder why. Africando has a truly unique ability to connect Africa with the Latin/Caribbean and South America mambo/cha-cha legacy. This is what makes them what they are. They do this with a particularly honed style, panache, and deep-seated passion. Highly recommended as a follow-up to their first album." (Allmusic)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
