"Vier geschoolde jazzmusici formeerden bij toeval de band Bruut, die feestelijke jazz mixt met alle denkbare genres, van r&b tot metal. Met doorslaand succes. In hun zwarte pakken hebben ze de afgelopen jaren alle soorten podia veroverd. Popzalen, theaters en jazzpodia verwelkomen de Amsterdamse band graag. Maar hoe ze hun muziek moeten noemen? (...) Goed, Maarten Hogenhuis (sax), Folkert Oosterbeek (hammondorgel), Thomas Rolff (contrabas) en drummer Felix Schlarmann hebben allemaal jazz gestudeerd aan het Amsterdams Conservatorium. Maar hun opzwepende feestmuziek lijkt net zo schatplichtig aan surfmuziek, rock-'n-roll en rhythm-&-blues uit de jaren vijftig als aan jazz. 'Het is een verzameling van stijlen die we leuk vinden, dat gaat van bebop naar hardrock. We noemen het maar Bruut-muziek', zegt drummer Felix Scharmann. Voor saxofonist Maarten Hogenhuis ontstaat de diversiteit in de Bruutsound vooral omdat 'we allemaal ongeveer even oud zijn en opgroeiden met dezelfde muziek. Veel grunge maar ook pop.' (VK)
"'Dirty gritty soul' is dezer dagen het motto van Sven Hammond en zelden eerder was dat zo van toepassing als op de keihard knallende opener "Caesar" van deze vijfde studioplaat van de band. Zowel het gierende orgel van Sven Figee als de gruizige stem van Ivan Peroti slaan je onverbiddelijk om de oren, ondersteund door ritmesectie Joost Kroon (drums) en Glenn Gaddum Jr. (bas). En gitarist Tim Eijmaal scheurt ook een flinke duit in de zak. Het tempo zakt nadien geleidelijk, maar de intensiteit neemt nimmer af. Dit totaal doorwrochte funk-, soul- en rockkwintet is inmiddels een van de boeiendste Nederlandse podiumsensaties en de vertaling daarvan naar plaat is al even subliem. Voor de variatie zijn er op het slot gastbijdragen van vocalisten Kris Berry en Markus Mann." (Kees Smallegange, Oor)
"This is one of organist Jimmy Smith's classic Blue Note sessions, and the first to draw attention to tenor saxophonist Stanley Turrentine. Recorded in 1960 with Kenny Burrell on guitar, Donald Bailey on drums, and Turrentine, the group reaches the peak of funky soul-jazz that all other challengers of the genre would have to live up to. Included on this uptempo session is a reworking of "When I Grow Too Old to Dream" (a feature for Turrentine), Turrentine's "Minor Chant," two Smith compositions, "Messy Bessie" as well as the set's notable title cut, and the CD-only bonus track, "On the Sunny Side of the Street." Smith's Midnight Special album was recorded at these same sessions, and is also exceptional." (Al Campbell, Allmusic)
Vervolg op het 18 jaar geleden verschenen 'The Cat'. Opgenomen in de Hollywood Sound Studios met een WERSI-Saturn-orgel.
The third CD from Zorns most dangerous new instrumental ensemble is inspired by the work and thought of Swedish playwright, poet, painter, philosopher, novelist, alchemist and occultist August Strindberg, whose dark brooding visions were a precursor to expressionism, surrealism and more. Featuring the long form composition Inferno, named after one of Srindbergs most startling texts, the music touches upon metal, jazz, minimalism, atonality, ambient and more. White hot burning intensity from the mind of downtown NYs eternally youthful hell-raiser performed by a virtuoso trio forged from the worlds of jazz and metal. (bron: Tzadik)
"Na ruim drie jaar in deze bezetting samen op het podium gestaan te hebben, waarbij ze veelal standards en funky covers speelden, is het trio Montis, Goudsmit & Directie een geoliede machine geworden en besloten ze dat het tijd werd voor eigen nummers. De heren trokken zich terug in een klooster in Roosendaal, waar ze het grootste deel van Taste of Culture schreven en arrangeerden. Ook coverde het trio op geheel eigen wijze Living For The City (Stevie Wonder) en Lets Stay Together (Al Green), waarmee ook Tina Turner in 1983 een hit scoorde. Op het nummer Jan horen we een gitaarsolo van de man aan wie dit nummer werd opgedragen, de vaderlandse gitaarlegende Jan Akkerman." (Maxazine)
"Culled from the archives of the Left Bank Jazz Society, this 2CD set captures organist Shirley Scott in a fiery 1972 performance. She handles both keyboard and bass duties, deftly laying down bass grooves via the Hammond B-3 foot pedals. Throughout, her playing is boldly harmonic and rhythmically assured, marked by thick chordal blasts. Scott, drummer Bobby Durham and tenor saxophonist George Coleman (ex-Miles Davis Quintet) tackle an inspired mix of standards and reworked contemporary hits, including a driving version of Coltrane's "Impressions" in which Scott matches Coleman's edgy note choices. They also dig into soulful readings of Jimmy Webb's "By the Time I Get to Phoenix" and Gloria Gaynor's "Never Can Say Goodbye", making the strong case that jazz musicians often sound the best when they put their own twist on unexpected pop tunes. Singer Ernie Andrews brings his urbane, lover-man style to Jim Croce's "You Don't Mess Around with Jim" and a raucously playful "Girl Talk"." (Allmusic, 4,5 uit 5 sterren)
Tweede soloalbum van de Spaanse Hammond-organist. "Mauri has great promise to join the masters of the HammondB. His organ flows with soul and beauty. He will carry on the flavor of the organ masters", aldus Dr. Lonnie Smith.
Vier albums van de gitarist, allevier(!) uit 1961 op 2 CD's. Allmusic over "First Stand": "Green's debut still ranks as one of his greatest pure soul-jazz outings: killer grooves laid down by a hard-swinging organ trio. For having such a small lineup - just organist Baby Face Willette and drummer Ben Dixon - the group cooks up quite some power, and swinging loose and easy on the ballads." Over "Grantstand": "Green's third album teams the clear-toned guitarist with an unlikely backing group: tenor saxophonist Yusef Lateef (who doubles on flute), organist Brother Jack McDuff, and drummer Al Harewood. Lateef's playing here is pretty straightforward and swinging, fitting this relaxed, bop-tinged soul-jazz." Over "Sunday Morning": "Green's fourth album was the first time Green recorded (as a leader) with a piano instead of an organ. Joined by pianist Kenny Drew, bassist Ben Tucker, and drummer Ben Dixon, this is less of a soul-jazz session, instead turning in a solid set of modal hard bop and laid-back grooves."
Treedt vaak op in Nederland, o.a. op Bospop 2017 en 31 augustus 2017 in The Hip in Deventer. "Orgelblues van een gigant, Lachy Doley, die in Australië de Most celebrated Hammond artist wordt genoemd en zelfs vergeleken wordt Jimi Hendrix. De associatie is niet vreemd te noemen. Al meteen als je de eerste tonen van het openingsnummer hoort, ga je voor de bijl als echte liefhebber. Deze sound pakt je meteen bij de lurven. Af en toe lijkt het wel alsof Keith Emerson overgestapt is naar de blues. Maar het is vooral ook de stem van Lachy die imponeert. Strak, sterk, grauw, hees en donker, maar uitermate toonvast en loepzuiver zingt deze krokodillenjager. Een genot om naar te luisteren. De band produceert een heerlijke stuwende sound ondersteund door Jan Bangma op bas en Adam Church op drums. Typisch Hammond geluid, versterkt via de roterende en zwierende Leslys in de boxen. Lachy heeft gewerkt met een scala aan artiesten zoals Joe Bonamassa, Jimmy Barnes en Glen Hughes." (John Maes, Bluesmagazine.nl)
A modern-day icon of the B3, Joey DeFrancesco's new record pays homage to his home-town Philly. Philadelphia is widely regarded the birthplace of organ-based blues and jazz. Both Jimmy Smith and Jimmy McGriff cut their teeth in Philly, so it's also rather fitting that Joey DeFrancesco also grew up in the area, performing on organ and trumpet. "Project Freedom" is in-part dedicated to the so-called 'City of Brotherly Love's' rich organ history, and is also an expression of what the city and it's people mean to him personally: "that's where all my initial inspiration comes from," explains the multi-instrumentalist. Joining DeFrancesco are US musicians Dan Wilson on guitar and drummer Jason Brown, as well as Aussie expat Troy Roberts on tenor. It also happens to be the band's debut for Mack Avenue Records, with the quartet performing originals and a few covers (the spirtual "Lift Every Voice And Sing", Sam Cooke's "A Change Is Gonna Come", and "So Near, So Far" by Tony Cromble and Benny Green). (bron: ABC Jazz)
"With 2016's "Evolution", Hammond B-3 specialist Smith returns to Blue Note, his first studio album for the label since 1970. Produced by Don Was, "Evolution" is one of the most robust albums of his career. Where his previous few albums found him working in a trio format, on "Evolution", Was surrounds Smith with various small group configurations featuring a bevy of post-bop, funk, and soul-ready musicians including drummers Jonathan Blake and Joe Dyson, guitarist Jonathan Kreisberg, trumpeters Keyon Harrold and Maurice Brown, and others. Also joining Smith here are several jazz luminaries including genre-bending pianist Robert Glasper, whose glassy piano tone rubs nicely against Smith's burnished Hammond warmth on "Play It Back." Similarly, saxophonist Joe Lovano joins in on several cuts. Ultimately, it's Smith's juicy, nuanced, Hammond B-3 sound, deepened by over 50 years of experience, that makes "Evolution" such a career pinnacle." (Matt Collar, 4 uit 5 sterren)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
