"This record (in 1984 op lp) has a historical importance separate from its simple status as a musical statement. This album is regarded by many as the first black metal record, a genre that purported to take metal not simply into well-charted Satanic waters, but into the Nordic pagan past of these young Scandinavian men. The music itself has a certain lo-fi charm, and if you're into this sort of thing the raw power of this debut cannot be ignored. For others who may be looking for the sturm und drang fireworks of Slayer or Metallica, this probably won't do much for you. Whatever your predilection, this is eerie music, not so much for what's on the disc as for what it spawned. As a final note, the command of the English language these Nordic lads have is astounding. The lyrics, while uncomfortable, are several steps above what most American or English bands could do." (Allmusic)
"Baant al 10 jr 'n eigen blackmetal-pad. Perfecte balans tussen tekst (geen standaard blood 'n' guts) en muziek (soms middeleeuwse invloeden). De gitaristen kunnen zowel flink 'black' hakken als 2-stemmige melodielijnen vlechten." (MvS, Oor)
Tweede volwaardige album van pompeuze Noorse blackmetalact. Leider Ihsahn is weer zeer fanatiek in de weer geweest met veel synthesizers. De teksten zijn beter dan op de eerste, al zal een cursus Engels niet verkeerd zijn! (EW)
"Een nieuwe Dimmu Borgir cd is een raar iets. Niemand die er over lijkt te praten, niemand die er over lijkt te anticiperen. Het is al bijna sinds de start dat deze band een soort guitlty pleasure is in de scene, ondanks het feit dat dit moeilijk main stream te noemen is En toch zijn ze groot en verkopen ze hopen records. In dat opzicht zijn ze een beetje de porno binnen de metal scene. Niemand is geïnteresseerd, maar velen luisteren er toch naar. Feit is dat ze eigenlijk continu hoge kwaliteit brengen, of het nu evil, grim, cvlt en/of frostbitten is of niet. (...) 2018's Eonian is het wachten duidelijk waard geweest. We horen een gestripte versie van het symfonisch overacterende beest dat ze ooit waren. Ik denk dat we in huidige tijden binnen metal vele bands niet meer in hokjes moeten gaan plaatsen. De discussie of dit nog Black Metal mag worden genoemd hoeft ook niet meer gevoerd te worden. Puristen zijn puristen, en zij zullen deze plaat ook weer lekker publiek afkeuren". (Snoozecontrol).
Sideproject van Hellhammer (Mayhem) en Garm (Ulver). Ze spelen atmosferische blackmetal met veel synthesizers. De muziek is anders door melodische experimenten en doet vanwege de synths aan Emperor denken. (EW)
"Er zijn maar weinig genres die het zwartgallige, misantropische maar alomvattend prachtige gevoel kunnen uitdragen dat goede atmosferische black metal behelst. Eenmansband Mare Cognitum weet dat gevoel perfect te bevatten. Jake Buczarski neemt alle instrumentatie en zang én de productie voor zijn rekening. We kunnen niets anders dan lof uiten voor wat Jake hier klaarspeelt. De mix klinkt crispy, de zang klinkt agressiever en gemeender dan op eerder werk. De meeslepende melodieën volgen slopende riffs in een met opzet laag tempo op. De nummers zijn lang, maar vervelen niet snel omdat ze zo gefocust opgebouwd worden. Meer dan voorheen durft Jake de uithoeken van zijn sound te verkennen. Het is bij "Occulted Temporal Dimensions" dat de luisteraar echt op de proef wordt gesteld, want Jake blaast me hier toch een partij riffs doorheen! Denk aan Deathspell Omega en Dissection, met een klassieke Immortal-nasmaak. Wat een nummer! Een ijzersterke atmosferische black metalplaat." (Job, Lords Of Metal; score: 90/100)
Wat meer to the point dan voorheen. Bevat naast de vertrouwde epische blackmetal ook nummers met Celtic Frost- en Merciful Fate-trekjes. Die laatste band wordt ook gecoverd. Ondanks dat nog steeds een van de betere blackmetalbands. (Naar PM)
Britse topblackmetal. Goed in het oor liggende blackmetal, varierend van langzaam tot snel met veel tempowisselingen. Uitstekende, heldere produktie. Deze speciale lijkkistversie heeft als extra een Slayer-cover en een symfonisch outro.
"De eerste DVD bevat een optreden op Wacken Open Air. Helaas bij daglicht. Muzikaal is er niets aan het toeval overgelaten. Het Czech National Symphonic Orchestra en het Schola Cantorum Choir (ook te horen op "Abrahadabra", 2010) meegenomen. De meer dan 100 muzikanten die met het metalsextet op het podium staan, creëren een erg krachtig geheel. Niet alleen zijn de 'extra bandleden' gecorpsepainted, ook de muziek sluit ontzettend goed aan! Koor en orkest spelen regelmatig intermezzo's, wat een Wagner-achtige sfeer creëert. Op DVD2 treedt het zwartmetaalgezelschap op in Oslo met het Norwegian Radio Orchestra. Plaats van handeling is Oslo Spektrum, een soort Amsterdam Arena. Een concert op een locatie die daarvoor bedoeld en geoptimaliseerd is, heeft zo zijn voordelen. De band heeft alles uit de kast getrokken qua podiumaankleding en ook de geluidskwaliteit en de beelden zijn beter. Ook is het hier donker. Dit komt de sfeer absoluut ten goede. Qua setlist is het echter nauwelijks verschil." (Wouter, Metalfan.nl)
"Alsof je Rhapsody, Cradle Of Filth, Emperor, de My First Keyboard leerboek-CD en een voorlees-CD van het gehele oeuvre van Philip K. Dick tegelijkertijd op verschillende CD-spelers afspeelt terwijl je in het midden van je kamer ligt te bekomen van een zooi XTC-tabletten met een joint in de aanslag om weer rustig te worden. Zó klinkt Bal-Sagoth. The Chthonic Chronicles is gemaakt met een nieuwe ritmesectie en klinkt opmerkelijk fris. Om het album te vergelijken met het andere werk van een zesdelige discografie kom je toch uit op een mix van Starfire Burning Upon The Ice-Veiled Throne Of Ultima Thule uit 1996 en The Power Cosmic uit 1999. De teksten van zanger Byron Roberts zijn nog altijd even geniaal 'over the-top' en om het geheel in zijn totaliteit te omvatten, heb je toch weer meer dan tien luisterbeurten nodig. De productie en gitaar-en keyboardsolos zijn nog nooit zo goed geweest en dat maakt dat dit album één van de betere is van deze opmerkelijk band." (Kristof, Metalfan.nl; score: 85/100)
"De allesverwoestende Poolse black/death metal pletwals Behemoth leek in 2010 op de rand van de afgrond te staan toen bij opperhoofd Nergal leukemie vastgesteld werd. De gehoornde was hem echter goed gezind en na een zware behandeling kon hij terug aan de slag. Dit resultaat van zijn wederopstanding is één van de grote metalmomenten van 2014. Behemoth kan reeds buigen over een indrukwekkende discografie maar dit is een overtreffende trap. Steeds ontdek je nieuwe elementen en openbaart de grandeur van dit donkere meesterwerk zich verder. De bombastische hymne "Blow Your Trumpets Gabriel" zet meteen de zwartgallige toon. "Ora Pro Nobis Lucifer" en de titeltrack zijn uitschieters op een plaat die nergens minder dan fantastisch is. 'O Father O Satan O Sun' orakel ik, voor zoveel schoonheid krijg je mijn ziel." (Gert, Festivalblog; cijfer: 94) De DVD bevat een 70 minuten lang concert, opgenomen in Rusland tijdens de Phoenix Rising-tournee 2013. Op de setlist staat een rij legendarische oude Behemoth-successen.
""Varg Utan Flock" ('wolf zonder roedel') start met een typische Shining-track. Een stevig en pompend begin gaat over in de herkenbare cleane passages van de band, om vervolgens over te gaan in een majestueuze gitaarsolo. Dit recept werkt prima, maar wordt al wel herhaald sinds het verschijnen van het meesterwerk Halmstad. Vanaf single "Jag Är Din Fiende" en "Han Som Lurar Inom" gaat mijn hart pas sneller kloppen. De dramatiek en de melancholie lijkt weer terug te sijpelen in het geluid. Naast retestrakke riffs is er weer ruimte voor maniakaal gegil, intense mineurakkoorden en naargeestige leadgitaren. De vijfde track is traditiegetrouw een instrumentale track alvorens het album afsluit met het schitterende, langdradige "Mot Aokigahara", waarin de luisteraar weer als vanouds bij de lurven wordt gepakt. Wederom leveren deze Zweden weer een prima album af." (Metalfan.nl)
