Dit album neemt ons mee op een prachtige reis langs de verschillende stijlen van oriëntaalse dans. Vanaf de mystieke entree van de danseres met haar sluier gaat dit stuk verder naar het beslissende einde met traditionele Egyptische stukken, met bruisende percussie-solo's en met liedjes gecomponeerd voor de legendarische Egyptische zangeres "Oum Kalthoum". De muziek is speciaal ontworpen voor deze dansvoorstelling en wordt gespeeld door meer dan 20 muzikanten van het Cairo Arabic Music Ensemble. (Nesma.es)
Libanese zangeres met legendarische status. Dit is een compilatie uit 1998 met live-opnamen, gemaakt met strijk-orkesten die die typische Arabische orkestsound produceren, vol zangerige wendingen.
Dwarsdoorsnede van het repertoire van deze populaire Libanese zangeres, van hele vroege tot recente opnamen. De manier waarop ze elementen uit Arabische met westerse muziek mengt maken haar liederen bevattelijk en pakkend voor een breed publiek. Ook de instrumentatie is divers: van trad. arabische instrumenten en zwierige arabische strijkorkesten tot een soort wereld-jazz-fusion met bijv. fretloze el. bas op recentere opnamen.
Nog altijd is de status van Om Kalsoum in de Arabische wereld ongeëvenaard. De zangeres werd geboren in het noorden van Egypte, mogelijk in 1898 of 1904. Haar vader was een imam en leerde zijn dochter al op jonge leeftijd de Koran te reciteren. Zo viel haar unieke stem als op jonge leeftijd op. Vanaf de jaren twintig en dertig groeide haar reputatie, mede verzorgd door de liederen die geschreven werden door haar vaste tekstschrijver Ahmed Rami. Om Kalsoum was bijzonder patriottisch en kende in de Egyptische president Nasser een grote fan. De zangeres was beroemd om haar lange optredens waarmee ze haar sterrenstatus bevestigde. Toen Kalsoum in 1975 overleed ontving ze ook een staatsbegrafenis die door maar liefst vier miljoen rouwende Egyptenaren werd bijgewoond. (Muziekweb)
"De opnames zijn gemaakt van 1955-1970 door Deben Bhattacharya, een specialist in het verzamelen, filmen en opnemen van traditionele muziek, zang en dans in Azië, Europa en Noord-Afrika. Eerder dit jaar is er al een dubbelaar Music On The Gypsy Route Vol.1 uitgebracht en nu volgt dan een dubbelaar met muziek van moslims uit Bosnië, Macedonië, Bulgarije en het vooroorlogse Afghanistan. De titel Muslim Music From Europa & Asia wekt wat te veel verwachtingen op, Muslim Music From The Balkan and Afghanistan was beter geweest. Niettemin is deze cd, mijns inziens, interessanter dan de vorige met zigeunermuziek. Het cd-boekje geeft goede muzikaal-historische achtergrondinformatie, alsmede een toelichting bij elk nummer." (Muziekweb)
""Mudejar" is an old Spanish term for Moslems who did not convert to Christianity. Before, during, and after the reconquest of Spain, Moslems, Christians, and Jews collaborated -- no doubt uneasily at times -- on works of culture, most notably architecture and music. Begona Olavide is exploring old Spanish music with a team of musicians as comfortable on the Arabic quanun as on the European salterio, as conversant on the Middle Eastern oud as on the Spanish vihuela. Olavide seems to be taking a "scholarly" approach: The recording is recessed, the performances are mannered, the drums never slip the leash. Notable is "Pavana Espanola," a familiar tune to fans of traditional Spanish music, and the album's longest track, "Tres Morillas," which sets up some hypnotizing (if somewhat languid) riffs and rhythms. "Con Que la Lavare" is a beautiful sad song that features Olavide's attractive alto. Recommended more for classical buffs than for world music aficionados." (Bron Allmusic).
"Groep Egyptische 'Arabische zigeuners', die sinds 1975 vaak- en graaggeziene gasten zijn op volksmuziekpodia, overal ter wereld. Bespeelde instrumenten zijn o.a. de rabâbah (met een kokosnootschaal-body met vissehuid en bespannen met paardeharen), arghûl (Egyptische klarinet), diverse fluiten en handpercussie. Een muzikale brug tussen muziek uit het Midden-Oosten en Noordwest-Afrika (bijv. Marokkaanse gnawa)." (Muziekbank)
Armand Amar is de zoon van een Israëlische moeder en een Joods Marokkaanse vader. Als kind is hij met zijn vader geëmigreerd naar Marokko en later Frankrijk. Al sinds zijn jeugd was hij geïnteresseerd in meerdere muziekstijlen en leerde zichzelf verschillende percussie instrumenten te bespelen. Op uitnodiging van de Zuid-Afrikaanse choreograaf Peter Goss in 1976, kwam hij in aanraking met dans en ontmoette hij acteur Patrice Chereau. Dat heeft hem op het pad gezet van het componeren voor ballet en film. Zijn werken zijn vaak gericht op oosterse muziek. Hij is auteur van meerdere balletten en soundtracks (Amar is vier keer genomineerd voor de Franse filmprijs César. In 2010 ontving hij de prijs voor beste componist.) maar ook van muziek voor de muziek. Waarin hij streeft naar een organisch samen gaan van Westerse klassieke kamermuziek en oosterse muziek. La Traversée is daar een goed voorbeeld van. Sfeervolle, filmische muziek. (GR Muziekbank).
De Arabische ud (of oud) is de nog steeds springlevende voorouder van een hele reeks veel gebruikte snaarinstrumenten. Onder meer de renaissance luit, de gitaar en de mandoline. Op dit album brengt de Egyptenaar de oud tot klinken in de Egyptische traditie. Naast die van Irak de meest invloedrijke van het Midden-Oosten. De Egyptische stijl kenmerkt zich door het tot leven brengen van het gevoel voor schoonheid van de speler door het gebruik van evocatieve frases. (GR, Muziekbank).
Fairuz is één van de bekendste en geliefdste stemmen van de Arabische wereld. De zangeres werd in 1935 als Nourad Haddad geboren in de Libanese hoofdstad Beirut. Vanaf de jaren zestig werkte de zangeres samen met de broers Assi en Mansour Rahbani die haar beste en bekendste nummers voor haar schreven. Later zou de zangeres ook trouwen met Assi. Vanaf 1979 componeerde haar zoon Ziad vooral Fairuz nummers. Tijdens de Libanese burgeroorlog (1975 1990) weigerde de zangeres haar vaderland te verlaten. Haar uit duizenden herkenbare stem leverde een reeks aan superlatieve bijnamen op zoals Libanons ambassadrice bij de sterren en de buurvrouw van de maan. (Muziekweb).
" Translation of title: "The Hope of my Life" (Recording 1965). Quality of recording: pretty decent; no audience to be heard. There's a small gap around 19 minutes with a slightly diffferent atmosphere afterwards so I'm guessing this one was recorded specifically for an LP format. First impressions: pretty damn fine. The great string part at the beginning followed by O.K.'s majestic voice is what got me sold." (Rateyourmusic)
Uit een mix van een traditionele basis en de Arabisch-Andaloesische muziek en nieuwe invloeden uit de Arabische wereld en uit Europa zijn in de Algerijnse steden eigen stijlen ontwikkeld. Op dit album worden twee van die stijlen gepresenteerd. De 'Malouf' van Constatine en de 'Canaa' van Algiers. Met als tekst de liefdesgedichten van Taoufik Bestandje. Het orkest wordt geleid door Farid Bensara. (GR Muziekbank).
