"De band doet ook op dit 7de album precies waar men goed in is. Regelmatig snoeiharde passages waarin drummer Ariën van Weesenbeek zich kan uitleven, een grunt hier en daar en wat lekker hakkende riffjes. Afgewisseld en aangevuld met de zang van Simone Simons, die op ieder album nog ietsje beter klinkt, en hierbij nog de nodige bombast. Deze keer heeft het Projectkoor Amsterdam de eer gehad om de aanvullende koorzang te mogen verzorgen. Enige echte verrassing is wellicht het intro van "Sense Without Sanity", wat een vette knipoog is naar Within Temptation. Onvermijdelijke ballad is "Canvas Of Life". Het ruim 11 minuten durende slotnummer "The Quantum Enigma Kingdom Of Heaven Part II" is een waar meesterwerk, waarbinnen de bombast en koorzang echt ondergeschikt zijn aan de compositie. Dat is wellicht het enige puntje bij Epica: bij iets minder bombast kunnen nummers soms wat beter ademen. Gewoon weer een prima album voor fans van symfonische powermetal." (Vitus-Frank, ZwareMetalen; score: 86/100)
"Toen de Zweedse Anette Olzon op 1 oktober 2012 niet op kon treden, stond 'opeens' Floor Jansen op het podium met Nightwish. De samenwerking verliep zo goed, dat de frontvrouw van ReVamp het nieuwe boegbeeld werd van de symfonische metalformatie. De ex-zangeres van After Forever werkte in Finland met de heren aan dit vervolg op "Imaginaerum". Charles Darwin was voor Tuomas Holopainen een belangrijke inspiratie voor de teksten over evolutie, natuur, wetenschap, de schoonheid van het leven en voor de bijpassende organische muziek. De songs zitten goed in elkaar. Het is een typisch Nightwish-album met voor ieder wat wils. De opener doet direct denken aan de tijden van "Oceanborn", "Once" en "Wishmaster", maar borduurt ook voort op "Imaginaerum". Enerzijds zijn er de lichtere hits; anderzijds stevigere tracks en 't sterke, van mooie orkestraties voorziene "Yours Is An Empty Hope". Opvallend hierin zijn de zwaardere gitaarpartijen (in vergelijking met de vorige twee albums)." (Jeffrey, Metalfan.nl; score: 83/100)
"Ditt derde album van het Amerikaanse collectief Agalloch, is een meesterwerk van haast astrale proporties. Met dit album bevestigt deze band definitief tot de absolute top der sferische avant-garde metal te behoren. De eerste twee nummers van dit album kabbelen met een ongrijpbare, haast transcendente aura voort. Langgerekt, uitgesponnen (vaak akoestisch) gitaarwerk neemt de luisteraar mee naar een ongerepte, pure wereld. "Ashes Against The Grain" is een album dat laat horen hoe dicht schoonheid en depressie bij elkaar liggen. Dit is het schoolvoorbeeld van een album dat in zijn geheel moet worden beluisterd. De nummers lopen vloeiend in elkaar over, waardoor de luisteraar overigens nóg verder in de muziek gezogen wordt. Postrock-passages, ambient-invloeden, black metal en doom metal, het wordt allemaal tot een schitterend geheel gesmeed." (Rik, Metalfan.nl; cijfer: 92/100)
"Decades bevat twee cds die ons meenemen door de geschiedenis van Nightwish. Van de allerlaatste cd Endless Forms Most Beautiful naar de demo Nightwish waar het allemaal mee begonnen is. Staan er nooit eerder verschenen tracks op Decades? Als je dat verwacht dan moet ik jou teleurstellen. Meesterbrein achter Nightwish Tuomas Holopainen is hier heel simpel in. Er waren geen verloren tracks dus konden we ze ook niet gebruiken. Wel zijn de tracks geremasterd en klinken ze net iets gelikter. Hier en daar wat subtiele kleine toevoegingen maken het geheel af. Zoals de meeste fans gedacht of gehoopt hadden zijn de tracks ook niet opnieuw ingezongen door Floor. Eerlijk is eerlijk. Dat had ik zelf geen strak plan gevonden. Het zou alleen maar afbreuk doen aan de tracks. Ze waren op dat moment ook niet zo bedoeld. Kortom wereldgeschiedenis herschrijf je toch ook niet?". (Rockportaal).
Zeer op het creeeren van een majestueuze sfeer gerichte gothisch-symfonische metal, waarin de kristalheldere stem van Sharon den Adel het nu alleen voor het zeggen heeft.
"Nederland is populair om zijn female fronted symfonische metal. Het Limburgse Epica doen het sinds jaar en dag erg goed. Vanaf het debuut "The Phantom Agony" (2003) levert de band kwaliteit. Na de komst van voormalig God Dethroned-koppel Ariën van Weesenbeek (drums) en Isaac dela Haye (gitaar) in 2007/08 is de muziek veranderd en is vanaf het geweldige "The Divine Conspiracy" (2007) harder, bombastischer, progressiever en technischer geworden. Na vele tours over de hele wereld verscheen in 2016 het niet misselijke "The Holographic Principle". Deze mini-CD bevat de 6 tracks die daar niet oppasten. De kwaliteit is zo hoog dat er niet van een tussendoortje gesproken mag worden. De titeltrack is een typische Epica-opener: bombastisch met catchy zang, inclusief grunts. Bij Epica is nooit iets hetzelfde, zoals blijkt uit het epische "Architect Of Light", met goede opbouw, orkestpartijen en zang. De geniale afsluiter "Decoded Poetry" is hard waar nodig en technisch zeer doordacht." (Nick de Vet, Rockmuzine.nl)
"Op deze Blu-Ray/2CD-set staan maar liefst twee arena-shows van de Nederlandse rockband: Eerst de symfonische show "Elements" uit 2012, een visueel spektakel dat werd opgenomen in het Sportpaleis in Antwerpen ter viering van het 15-jarig jubileum van Within Temptation. En dan een registratie van het Nederlandse concert van de "Hydra"-tour uit 2014, opgenomen in de Amsterdamse Heineken Music Hall. De symfonische "Elements"-show is een van de spectaculairste shows ooit van Within Temptation. Het optreden voor 15.000 fans gaf de band zoveel nieuwe inspiratie, dat gelijk daarna begonnen werd met het schrijven voor en het opnemen van het zesde album "Hydra". Daarna tourde Within Temptation over de hele wereld. Niet alleen deed de band een uiterst succesvolle Europese tour, de band deed ook de VS en Latijns-Amerika aan. Op 2 en 3 mei sloot Within Temptation de Europese "Hydra"-tour af in een uitverkochte Heineken Music Hall, waar de opnames werden gemaakt voor deze live-DVD." (Harm Lourenssen, Rockportaal)
"De eerste helft staat vol met tracks die erop los grooven. De ritmesectie, bestaande uit de bassende songwriter Marco Coti Zelati en de nieuwe drummer Richard Meiz, is dan ook flink aan het rammen. (...) De tweede helft van het album bevat wat meer experimentele songs en knipogen naar het verleden. Zo is Apocalypse atmosferisch en bevat deze een moderne who-ho-melodie (denk aan het recentste materiaal van Within Temptation), die je al snel kunt meeneuriën. Ook The End Is All I Can See is sfeervol en melodieus. (...) Black Anima is een album dat je vaker moet beluisteren om het goed in te laten zinken. Niet vanwege de complexiteit van de composities, maar ze pakken de luisteraar niet direct. Het is een solide release die zeker voor de fans van de laatste twee albums voldoende te bieden heeft." (Metalfan)
3CD-digipack met 64 pagina's dik boekwerkje, vol met foto's die een beeld geven van 25 jaar The Gathering en een biografie, geschreven door Daan de Neef. CD1 bevat singles, CD2 de meest memorabele album-tracks, CD3 bevat een live in Paradiso opgenomen optreden uit 2004. Je kunt vooral op de tweede CD goed de ontwikkeling volgen van gothic metalband tot proggy 'trip'-rockband. Op een groot deel van de tracks is zangeres Anneke van Giersbergen te horen, die immers ruim een decennium het boegbeeld was. Zij werd opgevolgd door de Noorse Silje Wergeland.
17-Koppige symbiose van gothicmetalband en kamerorkest met ook nog 's 10 gastmusici. Donkere grunts tegenover statige klassieke zang, denderende metalriffs doorkruisen subtiele strijkersarrangementen. Put veel inspiratie uit Middeleeuwen.
"De heren van Moonspell laten de laatste jaren interessante dingen horen. De Portugezen verrassen iedere keer weer. De progressieve benadering van de voorganger is gebleven, maar kent een heel andere invulling. De nieuwe songs zijn veel ingetogener en atmosferischer. Pink Floyd (het prachtige All Or Nothing) lijkt dit keer de grootste inspiratiebron, maar er is meer. Prachtig hoe in Common Prayers verschillende stijlen samenkomen (synthpop uit de jaren tachtig, progrock en Muse-achtige riffs) en hoe openingstrack The Greater Good is opgebouwd van melodieus naar extreem. Oud en nieuw komen samen op dit album. Zo doet het toetsenspel in het titelnummer oude tijden herleven, maar hoor je ook progrock-achtige orgelpartijen die je nog niet eerder hebt gehoord bij de Portugezen. Buitengewoon interessant. Het is knap hoe Moonspell er keer op keer in slaagt om zichzelf opnieuw uit te vinden. Hermitage is een zeer sfeervol en indrukwekkend album." (Metal Fan)
"In 1995 trad het uit Portugal afkomstige Moonspell met het meesterlijke "Wolfheart" in de voetsporen van Paradise Lost. Een vergelijking die de gothic metal band rondom frontman Fernando Ribeiro nooit helemaal van zich af heeft kunnen (of willen) schudden. Niettemin kan men twintig jaar later terugkijken op een even consistent als succesvol oeuvre. "Extinct" is het elfde werkstuk van de band dat de met het indrukwekkende tweeluik "Alpha Noir/Omega White" ingeslagen weg grotendeels continueert met een op smaak gebracht brouwsel van duistere, met scheuten death- en darkmetal vermengde mascara-metal. Nieuw zijn de af en toe opduikende Oosters aandoende melodieën die een en ander van extra mystiek voorziet zoals te horen in de meeslepende opener "Breathe (Until We Are No More)". Extinct biedt weliswaar weinig nieuwe invalshoeken maar de groep weet wel weer een groot aantal prachtcomposities af te leveren zoals "Domina", "The Future Is Dark" en het titelnummer." (Dries Klontje, Platomania; cijfer: 8,0)
