In 2015 verscheen het langverwachte reünie-album van de Amerikaanse band, "Sol Invictus", nadat de band al enige jaren zo nu en dan optredens gaf. Een mooie aanleiding om ook een heruitgave te lanceren van het meest succesvolle album van de band, dat vlak voor het optreden op Pinkpop 2015 op de markt wordt gebracht. Dit "Angel Dust" uit 1992 was het vierde album, en het tweede met vocalist (het woord 'zanger' schiet ernstig te kort) Mike Patton, die in 1989 Chuck Moseley verving. De plaat belicht op overtuigende wijze alle uithoeken van de eclectische FNM-sound: de expres-kitsch-kant die loopt van over-the-top-pompeus tot zwijmel-slijmerig en de heftige rapmetal-kant die in het toenmalige klimaat (de tijd dat Living Colour en Red Hot Chili Peppers ook hun grote doorbraak vierden) uitstekend viel. En als het moet met typische Faith No More-humor. Deze editie bevat een extra schijf met van singles en EP's afkomstige B-kanten, afwijkende mixen en live-opnamen.
Op 4 april in Atak, Enschede! "Twaalf jaar na "Meta-Funk'n Physical" is daar ineens nieuw werk van deze legendarische band, die begin jaren '70 in Atlanta, Georgia werd opgericht. Mother's Finest vond het genre funkrock uit in de tweede helft van de jaren '70, vele jaren voor de komst van groepen als Red Hot Chili Peppers en Living Colour. De groep wordt sinds de oprichting aangevoerd door het zangduo Joyce 'Baby Jean' Kennedy en Glenn 'Doc' Murdock, hoewel de complete huidige bezetting eigenlijk nauwelijks veranderd is sinds de hoogtijdagen. De nummers worden gedragen door een krachtige ritmesectie, aangevuld met de typerende vocalen van Kennedy, met krachtige uithalen. De knallende opener "Angels" mag er zijn. Vette drums en bas maken dit een rocker van formaat. Deze lijn wordt voortgezet met "Shut Up", de eerste single van deze plaat. "Tears Of Stone" is de enige (power)balad van dit album. De gelaagde zanglijnen en stevige gitaren maken het geheel zeker niet zoetsappig." (Festivalinfo; 3,5 uit 5 sterren)
"Goed cross-over-debuut dat de genre-cliche's behoorlijk mijdt. Rauwe metal met ballen op 'n industrieel/electronisch bed dat natuurlijk aandoet. Weet ondanks schreeuw-vocalen ook melodie te gebruiken. Met Tears For Fears-cover 'Shout'." (AMG)
CD van de Maand in Aardschok 3/2007: "De intrigerende muzikale cocktail van de Deense band heeft al heel wat aardige vergelijkingen opgeleverd. 'Elvis Presley begeleid door Metallica' is de bekendste. De combinatie van hardcore, punk en metal met gedragen, ietwat gezwollen zang doet nog het meest denken aan Life Of Agony of Danzig in hun hoogtijdagen. En Volbeat voegt daar nog wat aan toe, zoals enorm veel variatie. "Mrs. & Mrs. Ness" en "River Queen" zijn bijvoorbeeld overtuigende metaltracks. Een van de beste songs is "The Garden's Tale", dat begint als akoestische meezinger, om over te gaan in een furieuze brok punk/hardcore. Even fel als pakkend; heerlijk! Alsof dat nog niet genoeg is ruikt het kwartet ook af en toe aan country, zoals in "Sad Man's Tongue" met bijdragen op lapsteelguitar en banjo. Dat het album geen ratjetoe is, is te danken aan de volstrekte vanzelfsprekendheid waarmee Volbeat al die invloeden in de blender kwakt. Een van de meest avontuurlijke Europese metalbands." (Robert Haagsma)
Rapmetalsupergroep, bestaande uit Tom Morello, Tim Commerford en Brad Wilk (Rage Against The Machine, Audioslave), Chuck D (Public Enemy) en B-Real (Cypress Hill). In afwachting op een album met nieuw materiaal dat in september 2017 verschijnt, was er al deze EP, die voornamelijk Prophets Of Rage-versies bevat van materiaal van een van de drie 'moedergroepen'. Natuurlijk ontbreekt "Killing In The Name" niet. Tot besluit klinkt "No Sleep Til Cleveland", dat een mash-up blijkt van the Beastie Boys' "No Sleep Til Brooklyn" and Pubic Enemy's "Fight The Power."
Vierde album, uit 1989, en het eerste met de piepjonge gitarist John Frusciante, die de in 1988 aan een heroïne-overdosis overleden Hillel Slovak verving. Het was de tijd van de funkmetal van de door Living Colour aangevoerde Black Rock Coalition-bands en dit had zo z'n weerslag op RHCP: waar de groep in de begintijd toch vooral funky was komt de adrenaline nu meer van metal-invloeden. Zo wordt Stevie Wonders "Higher Ground" vooral hárd gespeeld. Met Frusciante's toetreding neemt ook de Jimi Hendrix-invloed toe. Dit blijkt al uit de bonus tracks, waaronder we twee live uitgevoerde Hendrix-covers vinden.
"It wasn't until after the split that the group began receiving recognition, when nu-metal bands admitted that FNM was a major influence. What makes this different from 1998's "Who Cares a Lot" is that the former was a 2-disc set (including a rarities disc), while this one is solely a "best-of" set, and contains a slightly larger track listing. Starting off with the 'Chuck Mosely Years' (FNM's original vocalist), you can trace the band quickly building its own original sound on such tracks as "We Care a Lot" before Mike Patton's arrival proved to be the final piece to the FNM puzzle. The majority of the selections are with Patton, including their breakthrough rap-metal hybrid "Epic," as well as more challenging material like "Midlife Crisis", "Evidence" and the Commodores' "Easy." In addition to the hits, a smattering of rarities is included, such as two "Real Thing" outtakes plus a 1990 live version of the early "As the Worm Turns." Fine collection of one of hard rock's all-time best." (Allmusic)
De godfathers van de cross-over tussen hiphop en rock (Rage Against The Machine noemde UDS een belangrijke invloed) gingen rond de millenniumwissel, niet lang na het geflopte "Artantica", uiteen. In 2006 doet de groep enkele festivaloptredens (o.a. Lowlands), zij het zonder DJ DNA. Ter gelegenheid daarvan (of was het andersom?) verschijnt dit album met de singles op een rijtje en "No Kid" van het legendarische debuut "Mental Floss For The Globe" (1989) zelfs in 2 versies. Op de CD2 staan exclusieve remixen.
Opgenomen tussen de release van de eerste twee studioalbums in. Vier songs van debuut 'Vivid', vermengd met al flink wat songs van het nog niet uitgebrachte 'Time's Up' en een felle Bad Brains-cover.
"De CD bevat livestukken (een erg afwijkende, lange, dromerige 'Pushit', een fenomenale '3rd Eye') naast Led Zep's 'No Quarter' (mmv Melvin's King Buzzo). De DVD hun fascinerende videoclips vol onderliggende horror en vervreemding." (MvS, Oor)
"Opnieuw zet Cavalera zich fel af tegen alle hypocrisie waaraan volgens hem vooral overheden zich schuldig maken in woeste, maar zoms ook verrassend ingetogen songs. Hij blijft zich ontwikkelen." (RH, AS)
