"De Goldbergvariaties nodigen uit tot een systematische uitbuiting van de enorme rijkdom van dit klavecimbel, en dat is precies wat Staier hier doet. Van het intieme luitregister tot het indrukwekkende volle register: alles past Staier met smaak en op het goede moment toe. Op de uitvoering is uiteraard weinig aan te merken; wel interessant is een vergelijking met andere grote vertolkers. In tegenstelling tot Leonhardt (47) en Gould (51) speelt Andreas Staier wel alle herhalingen. Als je die wegdenkt is hij echter nog steeds een flink stuk sneller (ca. 40), overeenkomstig Staiers typerend voortvarende aanpak. En dat kan geen kwaad voor het imago van het klavecimbel: Staiers uitvoeringen zijn bijna te beluisteren als vlammende betogen voor de rijkdom van dit instrument en haar muziek. Bachs meesterwerk is daar natuurlijk een perfect vehikel voor... gaat dat luisteren, kortom." (TC, Muziekweb) Dit is de 2015-heruitgave met de 2015-catalogus van Harmonia Mundi bijgevoegd.
Met o.a. Sonata Terza, dat op 5 april 2018 door NeoBarock vertolkt wordt in het Muziekcentrum, Enschede. "Philipp Heinrich Erlebach (1657-1714) worked for most of his career at the same court in Germany's Thuringia region. He was hailed as a top composer in his own time, but an archive fire destroyed most of his manuscripts. So he was almost forgotten. Historical-performance violin specialist Rodolfo Richter has unearthed a set of six Erlebach sonatas for violin, viola da gamba, and continuo, and they offer tantalizing hints that the fire might have robbed us of a compositional giant. As Erlebach himself pointed out and liner note Robert Rawson explains further, the composer sought to infuse Germanic counterpoint into suite-like groupings of dances preceded by multipart introductions. To this end he emancipated the viola da gamba from its usual continuo role and gave it an active part that would still have sounded unusually independent a generation later." (James Manheim, Allmusic; 4,5 uit 5 sterren)
"Alleen al het spelplezier dat uit deze klavecimbelconcerten naar voren springt, maakt deze 2CD van Andreas Staier en het Freiburger Barockorchester tot een groot genoegen. Bovendien is het de eerste complete opname. Ze dateren uit 1772, toen Bach al 5 jaar in Hamburg zat en grotendeels zijn eigen gang kon gaan, zonder het keurslijf van het hof van Frederik de Grote. Ze werden nadrukkelijk gepresenteerd als stukken voor amateurs en bovendien zijn alle cadenzen uitgeschreven. Ze zijn overigens niet zoveel makkelijker dan de concerten die C.Ph.E. voor eigen gebruik schreef. Staier en het orkest genieten hoorbaar van de grilligheid die bij deze muziek hoort en overal voor verrassende wendingen zorgt. Staier speelt op een groot Hass-klavecimbel, dat overigens in de snelle delen na orkesttutti toch een betrekkelijk kleine stem heeft en vooral in de middendelen tot ontplooiing komt. Hij voegt eenmaal overigens ook wat eigen inventies aan een cadens toe. Groot gelijk." (Paul Herruer, Luister; 5 uit 5 sterren!!)
"De liefde spat ervan af. Geen moeite is gespaard voor deze CD. Alles is tot in de puntjes verzorgd en rijk gedocumenteerd. Dat verdient dit unieke repertoire ook. Muziek uit ca. 1710, geschreven door ene Reijnold Popma van Oevering. Hij werd 89, maar toen hij de hier gepresenteerde muziek schreef was hij een 18-jarige telg van een adellijk Fries geslacht. Zijn VI Suittes voor t Clavier werden gedrukt in Amsterdam door Estienne Rogier, als Opera Prima. Suites zoals we die kennen van andere barokcomponisten: meerdelig, dansritmen, korte mopjes, hier en daar voorzichtig contrapuntisch, een uitbundige gigue als toetje. Popma van Oevering wist van wanten: geen spoor van plankenkoorts, jeugdige overmoed of wilde haren - alles klinkt degelijk en verraadt kennis van de compositieregels. Enkele stukken tonen zelfs originaliteit. Bob van Asperen speelt afwisselend op klavecimbel en orgel (het Müllerorgel in Leeuwarden). Voor een kort carillonstukje werd naar Roermond gereisd." (Jos vd Zanden, Klassieke Zaken)
Nederlandse muziek voor barokcello en klavecimbel, uitgevoerd door Elske Tinbergen (barokcello) en Jörn Boysen (klavecimbel). Het betreft werken van Willem de Fesch (1687-1757), Pieter Bustijn (1649-1729) en Alexis Magito (1711-na 1772). "De uitvoeringen van dit alles zijn uitstekend: celliste Tinbergen is virtuoos, heeft een prachtige toon en speelt met veel muzikale zeggingskracht en ritmische souplesse; klavecinist Boysen zorgt voor een stevig en fantasievol continuospel en in de suites van Bustijn is hij een overtuigend solist." (Henk Dekker, Tijdschrift Oude Muziek, 1/2013) "Celliste Elske Tinbergen en klavecinist Jörn Boysen zijn technisch goede musici met een mooie elegante voordracht; het plezier dat ze beleven aan hun samenspel is duidelijk te horen." (Beatrice Dees, Akkoord, februari/maart 2013)
"Deze ECM-release, geheel gewijd aan muziek van Dario Castello en Giovanni Battista Fontana, bewijst dat er in de oude muziek nog volop te ontdekken valt. Van deze twee Italianen weten we eigenlijk niet veel meer dan dat ze rond 1620 werkten in Venetië. Daar schreven zij vooral sonates. Het instrumentale genre stond in de vroege 17de eeuw nog in de kinderschoenen, wat maakt dat het indertijd nog maar bar weinig te maken had met wat we vandaag de dag onder de term verstaan. Want wie anno 1620 'Sonate' boven zijn notenpapier zette, verwierf zich feitelijk een vrijbrief om naar hartenlust te experimenteren met de nieuwerwetse basso continuo-stijl. Al werden daar vrijelijk polyfone passages en invloeden uit de dansmuziek aan toegevoegd. Geen wonder dus dat de samengebrachte sonates uitblinken in spontaniteit, speelsheid en dramatische contrasten. En zo benadert voornoemd drietal de muziek gelukkig ook. Hoor maar hoe dartel Jane Gower rond hupst op haar vroeg-barokke fagot." (Joep Christenhusz, Klassieke Zaken)
