"Het leek zes jaar geleden afgelopen met The Prodigy. "Invaders Must Die" uit 2009 was een magere plaat met ronduit kinderachtige nummers die maar geen feestje wilden bouwen en waarmee de Britse rave-cultuur dus niet kon worden gered van de ondergang. "The Day is My Enemy" is dus bijna een comebackplaat, zeker omdat het trio synthpunks teruggrijpt naar het beukgeluid van de succesplaten "Music For The Jilted Generation" (1994) en "The Fat Of The Land" (1997). Het is natuurlijk formulemuziek geworden, zoals te horen in tracks als "Nasty" en "Wild Frontier"; steeds weer die overstuurde breakbeats, die stuiterende trancesynthesizers en de opgefokte Flint en Maxim die oproepen tot wetsovertredingen. Maar vermoeid klinkt The Prodigy niet: de beats zijn goed gewelddadig, al is een album met veertien nummers aan de lange kant. Lelijk is het fantasieloze schreeuwnummer "Ibiza", een opzichtige sollicitatie bij de nieuwe generatie Britse dancehooligans." (Robert van Gijssel, Volkskrant; waardering: 3 uit 5 sterren)
"De Zuid-Afrikaanse groep Die Antwoord, bestaande uit Ninja, Yo-Landi en DJ Hi-Tek, werd in 2010 in plots beroemd met een unieke mix van elektronische beats, onnavolgbare rijmelarij en provocerende beelden. Die Antwoord is uniek in zijn soort. Eigenlijk hebben ze een eigen subgenre gecreëerd: raverap. Een combinatie van zeer dansbare industriële house beats en harde, bijna gangstarapachtige rijmschemas. Het feit dat de gesproken taal (Afrikaans) nauwelijks volgbaar is maakt in dit geval niet uit. Het gaat bij Die Antwoord niet om de boodschap, als die er al is, het gaat om 't gevoel. En daar slaagt "Ten$ion" maar al te goed in. Wat dit drietal zo bijzonder maakt is hun vermogen om de luisteraar continu te doen twijfelen over waar de grens tussen parodie en realiteit nou precies ligt. Soms neigend naar dancemuziek met een zekere popkwaliteit en soms strevend naar een plek binnen de commerciële hiphopmarkt. Geen enkele andere groep die ze dit op deze wijze nadoet." (Abdel Chaouch, Nu.nl; 4 uit 5 sterren)
Liefst 65.000 fans waren 21 juli 2010 op het Warrior's Dance Festival in Milton Keynes Bowl getuige van de grootste show die The Prodigy ooit gaf. 20 full-HD-camera's filmden in 5.1 surround sound het visuele megaspektakel. Het staat nu op deze DVD/CD-set, met heel veel extras. In Milton Keynes Bowl speelde het trio uit Essex alle hits en nummers van het recente "Invaders Must Die". Tijdens de afgelopen wereldtournee gaf The Prodigy 113 concerten in 37 landen voor meer dan 1.7 miljoen bezoekers. A lot of thought went into the place where we could throw the best party, we never wanted the typical stadium venue so Milton Keynes Bowl was perfect for our own Warriors Dance Festival coz it felt like a mad party in a field. The night was massive for us.. "The Prodigy in topvorm: goed geluid, te gekke uitvoeringen van nieuw én oud materiaal en een band die tot het gaatje gaat. Kortom: niet alleen voor fans de moeite waard." (Theo Ploeg, Oor)
Terwijl het eerste groepsalbum uit 1992 ondertussen een jungle-rage had ontketend, zette Prodigy met het twee jaar later verschenen "Music For The Jilted Generation" een afwisselend album neer waarop harde techno- en hiphopbeats intelligent worden aangewend. "No Good (Start The Dance)" en "Voodoo People" werden grote hits. Deze in 2008 verschenen 'expanded edition' is niet alleen geremasterd, maar bevat ook een tweede disc met aanvullend materiaal: live-versies, remixen en B-kanten.
"Liam Howlett heeft zo'n 50 nummers die van invloed waren op the Prodigy gemixt. Leuk om Sex Pistols te mengen met hiphop en Chemical Bros, of de invloed van Meat Beat Manifesto op de Prodigy-sound. De CD mist wel spanning en flow." (GK, VK)
Uitstekend klinkende opnamen van 't Pinkpop-concert van '96, toen 'Firestarter' hoog in de hitparade stond. Toch is dat zeker niet 't enige vertegenwoordigde nummer van 'Fat Of The Land', die pas 'n jaar later uitkwam...
Duits Eurohouse/rave-trio dat zó over-the-top is, dat het weer leuk wordt. DVD1 bevat een spectaculair concert uit de "Who's Got The Last Laugh Now?"-tournee, gefilmd in maart 2006 in Hamburg. Na het Alan Parsons-achtige intro (de synthesizer-sequence uit "I Robot" wordt bijna letterlijk geciteerd) knalt meteen bij het eerste nummer "Hello! (Good To Be Back)" het vuurwerk en komen de lasers van alle kanten. En zo wordt er 17 nummers lang geknald, met een heavy metal-gitarist en twee steeds in andere uitmonsteringen paraderende danseressen als gasten. Natuurlijk ontbreken hits als "I'm Raving" (gebaseerd op Marc Cohns "Walking In Memphis") en "Hyper Hyper" niet. De DVD bevat ook nog een 'backstage report', een 'tour diary'-documentaire, interviews en de mogelijkheid om het podium tijdens het optreden onder andere hoeken te bekijken. Op DVD2 staan liefst 33(!) videoclips, met ook nog de mogelijkheid een door de heren van Scooter zelf ingesproken commentaartrack op hun video's en muziek aan te zetten.
"Op zijn derde studioalbum gaat Bong-Ra zowel alleen als met behulp van anderen aan de slag. Eigen tracks laten vooral een zwaar ravegeluid horen vol complexe beats, harde synthesizers en structuurvariaties. Genres lijken daarbij niet te bestaan: "White Horse Come Soon" zou zelfs in een experimentele breakbeatmix van Aquasky goed werken, "Skool Ov Violence" en "Come Out To Play" tonen de breakcore-kant van Bong-Ra. Tijdens "Kill The Sound" mogen de oldschool breakbeat- en junglemoves zelfs weer uit de kast gehaald worden, en zelfs een wat rustiger luistermoment is mogelijk met "Serpent Tongue For The Blues". Samen met Mike Redman betreedt hij het terrein van de experimentele hiphop, met voormalig Atari Teenage Riot-zangeres Hanin Elias doet hij aan een soort van 'triphopcore'. Iedereen met een gezonde dosis lef, wat elektronische progressiedrang en een handvol liefde voor Technical Itch, Venetian Snares of Atari Teenage Riot zal dit album erg kunnen waarderen." (Inge Janse, Kindamuzik)
Achter de naam Unyx gaat het producersduo Edwin van Aalderen en Alex Ebberink schuil. Op deze plaat uit 2000 maken ze stevige techno met een prominente knipoog naar de toen al 13 jaar oude rave-sound van de 'tweede summer of love'. Dit wordt vermengd met hypnotiserende technotrance die bij tijd en wijle wel wat heeft van het Zweedse Lucky People Center. Op de meegeleverde CD-ROM staan enkele videoclips.
"Muziek moet altijd maar leuk zijn, maar er valt vaak bar weinig te lachen. Gelukkig is de stadiontechno van Scooter er nog. Ondanks de vierde bezettingswisseling van de Duitsers is blonde voorman H.P. nog van de partij. Maar belangrijker: Scooters muzikale handelsmerk vertoont geen enkele slijtage. Ook nu wordt de muziekgeschiedenis geplunderd zonder enige bronvermelding. Dat begint al met Strauss "Also Sprach Zarathustra" in het intro. Daarna wordt KLF, bedenkers van de stadiontechno, geëerd met een ode aan "What Time Is Love" op "Behind The Cow". De lol wordt nog groter als het Scooter daarna lukt om "Song 2" te mixen met "Firestarter". Wat volgt is acid, trance en uiteraard een stadiontechnokraker waar het gejuich en meezingen alvast in is gemonteerd. Zoals we het kennen van Scooter. Je kunt ze uitlachen met hun Duitse accent en over the top-optredens, maar ik lach ze liever toe, want ondertussen is het wel de enige groep in de stadiontechno die meer dan tien jaar volop meedraait." (Alex vd Hulst, Oor)
"In een niet bij te houden tempo stelt deze 4-tracker onze boxen op de proef. The Prodigy laat ons weinig ruimte tot ademhaling. Advies: Play this music very loud!" (PM)
Ooit doorgebroken met "Somewhere over the Rainbow". Op deze plaat staan ook de nodige instrumentals, die weliswaar niet superorigineel zijn, maar toch een redelijk verantwoord techno-geluid laten horen.
