Deel uitmakend van de Aangenaam Klassiek-campagne 2014: "In 2013 won het Van Baerle Tio een Edison voor de debuut-CD met werk van Saint-Saëns, Loevendie en Ravel. De jury prees de fijnzinnigheid in het samenspel en de grote mate van technische beheersing die "het beluisteren tot een feest maken". Voor de opvolger richtten violiste Maria Milstein, pianist Hannes Minnaar en cellist Gideon den Herder zich op de sprankelende Pianotrio's van Mendelssohn. Inclusief een bonus-CD met de nimmer uitgegeven en opgenomen eerste versie van het Eerste pianotrio, Op. 49." Tevens een Luister-10, jan/feb 2015: "Als trio opereren ze als hechte eenheid. Dat verloopt ingetogen - mooi zacht, of sprankelend uitgelaten in altijd homogene klankschoonheid. Bijzonder is de toevoeging van de vroege versie van het eerste pianotrio. Mendelssohn herschreef het werk tot de definitieve versie met gebruikmaking van het thematisch materiaal, maar maakte de structuur hechter en offerde daar een paar prachtige passages voor op." (Hans Quant)
Deel uitmakend van de Aangenaam Klassiek-campagne 2014. "De technisch meest complete en emotioneel meest onthutsende uitvoering die ik ooit live gehoord heb, schreef een Britse criticus in 2010 na een uitvoering van Elgars Celloconcert o.l.v. Daniel Barenboim. Solist was de Amerikaanse Alisa Weilerstein. Het was voor het eerst dat Barenboim het werk met een andere soliste uitvoerde dan zijn in 1987 overleden echtgenote Jacqueline du Pré. Het feit dat hij zodanig viel voor de overrompelende muzikale charme van Weilerstein dat hij dit beladen concert met haar uit wilde voeren, zegt genoeg. En inderdaad: de celliste maakt er met Barenboim en de Staatskapelle Dresden een uitvoering van die Elgars noten als nieuw doen klinken. Spannend, adembenemend emotioneel geladen en extreem melodieus. En of het nog niet genoeg is, maken ze van het op papier buitengewoon moeilijke, moderne Celloconcert van Elliott Carter (1908-2012) een even opwindend als vertederend klank- en kleurfeest. Om te koesteren." (Klassieke Zaken)
"Celliste Camille Thomas (Parijs, 1988) en pianiste Beatrice Berrut (Genève, 1985), twee artiesten met ieder een goed gevulde prijzenkast, hebben elkaar gevonden in hun liefde voor Russische muziek. Met de CD "A Century of Russian Colours" omspannen ze de 20ste eeuw. Daarin haakte Sergej Rachmaninov naar de Romantiek, verkende Dmitri Kabalevski zijn ruige kant en schreef Lera Auerbach 24 preludes voor cello en piano. Die laatste componiste, geboren in 1973 in de Oeral, werd opgeleid aan de Juilliard School in New York maar ondanks haar compositielessen van Milton Babbitt klinken haar preludes zo Russisch als die van Sjostakovitsj. In handen van Thomas en Berrut krijgen de muziekstukken een organisch ademende uitvoering. Als de cello van Camille Thomas ruimte nodig heeft om een toon te laten opbloeien, is het alsof Beatrice Berrut zich even schuil houdt en aandachtig toekijkt. Het lijkt het begin van een gelukkige relatie." (Biëlla Luttmer, Volkskrant; waardering: 5 uit 5 sterren)
"Felix Mendelssohn was de meest zonnige van de romantische componisten. Hij leek wel de vleesgeworden voorspoed. Opgroeiend in een welgestelde en cultureel ontwikkelde familie, verkeerde hij al op jonge leeftijd met grootheden als Goethe. Verder was hij begenadigd met een uitzonderlijk vroegrijp talent. Toch had al dit geluk ook een schaduwzijde. Toen zijn geliefde zuster Fanny overleed, was hij zo ontdaan dat hij de klap niet te boven zou komen. Over Felix en Fanny is veel geschreven, maar over hun broer Paul en zuster Rebecka horen we veel minder. Toch waren ook zij talentvolle musici. Zo was Paul een uitstekend cellist, die echter een loopbaan als bankier verkoos. Voor hem schreef Mendelssohn ondermeer dzijn Eerste cellosonate en de Variations concertantes. Deze werken zijn te beluisteren op dit album van Mischa Maisky en pianist Sergio Tiempo. Het bevat o.a. ook de Tweede cellosonate en enkele Lieder ohne Worte." (HJ, Muziekweb)
Live-opnamen uit voornamelijk de jaren 60 van cello-virtuoos Mstislav Rostropovitsj met diverse Russische orkesten. Het interessante van deze 3CD-set is dat naast bekende werken voor cello en orkest ook obscuurdere composities te horen zijn, zoals toentertijd versgecomponeerde celloconcerten van Tisjtsjenko en Vlasov. Van de concertrapsodie van Chatsjatoerian is hier trouwens een arrangement voor cello en piano te horen.
"Regelmatig speelde celliste Sol Gabetta Prayer van Ernest Bloch als toegift, en elke keer was ze verbaasd over de impact die deze compositie had op het publiek. Dat feit inspireerde haar tot het maken van een Joods album met muziek van Bloch, Sjostakovitsj en cellist Pablo Casals. Prayer heet de CD, en er zou eigenlijk een waarschuwing op het cd-hoesje moeten staan, want Gabettas spel werkt verslavend. Haar donkere, fluwelen toon past perfect bij de vaak wat droevige en melancholische stemming van Blochs muziek. Het betreft melodieuze concertmuziek die met twee voeten stevig in de wereld van de synagoge staat. Luister maar naar werken als Nigun en From Jewish Life, prachtig uitgevoerd door Gabetta en Amsterdam Sinfonietta onder leiding van Candida Thompson. Een aanwinst voor het cellorepertoire is Blochs Schelomo. Je vraagt je af waarom zo weinig cellisten de compositie zo zelden in de concertzaal uitvoeren. Gabetta werkte voor deze opname samen met Leonard Slatkin en het Orchestre National de Lyon. Blochs muziek is meditatief en introvert van aard en contrasteert daardoor fraai met de vier korte werken van Sjostakovitsj uit From Jewish Folk Poetry Op. 79. El Cant dels Ocells van Casals vormt een waardige, melodieuze afsluiter." (Oswin Schneeweisz, Klassieke Zaken)
"Dvoráks Celloconcert behoort tot de bekentenismuziek, vergelijkbaar met het Vioolconcert van Elgar (geschreven voor een heimelijke liefde, 'the Windflower' genaamd). Net als het Eerste Pianoconcert van Brahms (ook al zo'n bekentenisstuk, ditmaal ter nagedachtenis van Schumann) heeft Dvoráks Concert de allure van een symfonie. Tegelijkertijd ontleend dit werk zijn charme aan de meest intieme momenten, vanwege de verwijzingen naar Dvoráks jeugdliefde Josefina Cermáková. Zijn vrouw zou ze niet worden; wel zijn schoonzus. De componist zou genegenheid voor haar blijven voelen. Vele jaren later, rond 1894-95 - Dvorák doceerde in New York - vernam de componist van haar overlijden. Tweemaal verwijst Dvorák in 't concert naar Josefina's lievelingslied: Laat mij alleen! (uit Dvoráks Vier Liederen op.82). Maisky en Mehta kennen elkaar al langer. Het begin van hun samenwerking stamt uit 1972, toen Maisky als vluchteling in Israël arriveerde nadat hij 14 maanden in een Russisch werkkamp had doorgebracht." (HJ, Muziekweb)
Een uniek document dat de bijzondere band van de beroemde cellist met het Nederlandse muziekleven weerspiegelt. De 5 CDs en 40 pagina tellende bijdrages van Nederlandse musici en muziekprofessionals zijn in een hardcover deluxe-uitgave in A5-formaat gebundeld. "In Goed Gezelschap" is een uitgave die voor zowel de doorgewinterde Yo-Yo Ma fan als voor de luisteraar die minder bekend is met de opnames van de cellist zeer interessant is. De vijf CD's zijn verpakt in een hardcover boek (40 pag.) met 5 CDs Unieke opnames uit het Concertgebouw, werken die speciaal voor Yo-Yo Ma zijn geschreven en door hem zijn uitgevoerd, nu voor de eerste keer uitgebracht op CD. Er zijn tekstbijdragen van Ton Koopman, Martijn Sanders, Ernst Reijseger, Quirine Viersen, plus een voorwoord van Yo-Yo Ma. Het boekje bevat uniek fotomateriaal (o.a. uit privé archieven van Martijn Sanders en Adriaan Verstijnen, de opnametechnicus van de "Simply Baroque"-CDs). (bron: Sony)
"Beide concerten werden (in 1959 en 1966) gecomponeerd voor Mstislav Rostropovitsj, die ook meedacht over het definitieve resultaat. Natuurlijk gaf hij technische adviezen, maar toch geldt Sjostakovitsj Eerste als een van de moeilijkste celloconcerten die er zijn. De schijnvrolijkheid van het eerste deel, met het DSCH-thema in een quasi-opgewekt dansritme, is typisch Sjostakovitsj. Dit energieke concert is populair en het wordt veel vaker gespeeld dan het tweede, maar dat sla ik nog hoger aan. De naar binnen gekeerde, zoekende en tastende sfeer van dat indrukwekkende concert kerft in de ziel. Je kunt het aan Valery Gergiev en zijn Petersburgse orkest overlaten om die sfeer tot klinken te brengen. Dat Capuçon een begenadigd kamermuziekspeler is, kun je goed merken aan zijn prachtig ingetogen spel in het tweede concert. Maar ook de virtuoze en extraverte kanten van het eerste zijn bij hem in de beste handen. Capuçon en Gergiev - voor deze muziek een gouden combinatie." (Gerard Scheltens, Klassieke Zaken)
"Mezzosopraan Cecilia Bartoli en celliste Sol Gabetta vonden elkaar in hun liefde voor de barok. Op Dolce Duello gaan ze een symbolische strijd aan in werken voor de menselijke stem én het instrument dat daar het dichtst bij staat en probeerden elkaar te overtreffen in virtuositeit en in schoonheid. Na fraaie arias van onder andere Caldara, Albinoni en Händel wordt afgesloten met een van de celloconcerten van Boccherini. Beiden worden daarbij puntig begeleid door Cappella Gabetta onder leiding van Andres Gabetta, de broer van Sol Gabetta. Een korte wereldtournee voert hen met dit programma ook naar het Amsterdamse Concertgebouw op 27 november 2017." (Henri Drost, Platomania)
Op 4 februari 2016 is het duo Krijgh & Amara te bewonderen in het Muziekcentrum in Enschede: Op 4 februari 2016 is het duo Krijgh & Amara te bewonderen in het Muziekcentrum in Enschede: "De jonge Nederlandse celliste Harriet Krijgh verovert met rasse schreden de klassieke-muziekwereld. Ze won diverse competities in binnen- en buitenland, zoals het Prinses Christina Concours, en ontving in 2012 de Publieksprijs tijdens de Amsterdamse Cello Biënnale. De Russische pianiste Magda Amara is evenzeer een jong talent. Haar concertpraktijk als soliste en kamermusicus kamermuziek is haar grote liefde bracht haar al in talloze Europese muziekcentra. Samen namen deze musici in 2013 de cellosonates van Brahms op voor het label Capriccio, waarvoor hun veel lof werd toegezwaaid. Een Duitse recensent schreef: Ze vormen een geweldig team, dat muziek maken in een betoverende dialoog verandert van zacht en zangerig tot uitgelaten en aangrijpend."
In ons eigen Enschede (al in 2006!) opgenomen CD van de cellist Gregor Horsch en het Nederlands Symfonie Orkest. Deel uitmakend van de Aangenaam Klassiek-campagne 2013: "De Duits-Nederlandse componist Julius Röntgen wordt nog altijd ten onrechte onderschat. De goede vriend van Edvard Grieg en navolger van het werk van onder anderen Johannes Brahms gold in zijn tijd internationaal als een begenadigd componist. Dat blijkt ook weer uit de Drie Celloconcerten. Hij schreef ze, geïnspireerd door zijn zoons Engelbert en Edvard, die begenadigde cellisten waren. Gregor Horsch, solocellist van het Koninklijk Concertgebouworkest, breekt nu een lans voor deze meeslepende concerten. Een romantische verrassing van Hollandse bodem."
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
