Het Empire Brass Quintet is een gerenommeerd Amerikaans blazersensemble, opgericht in 1972 door trompettist Rolf Smedvig (1952-2015). Het gezelschap treedt overal ter wereld op en maakte ruim 20 cd's.
Op 13 mei 2017 in het Wilminktheater: "Claire Chase is niet alleen een begaafde fluitiste, maar ook een bijzonder gedreven voorvechtster van moderne muziek. Op haar CD Density neemt Chase het invloedrijke Density 21.5 van Edgard Varèse als eindpunt van een reeks werken, waarin het begrip dichtheid wordt verkend. Daaruit vloeide in 2014 haar plan Density 2036 voort: een 22-jarig project om tot 2036, de 100ste verjaardag van Varèses baanbrekende compositie voor fluit solo, een aanzienlijke hoeveelheid nieuwe fluitwerken te creëren." Verder op de CD minimalistische composities van Steve Reich en Philip Glass, alsmede het bijzondere "Almost New York" (2002) van Alvin Lucier. In dat stuk leggen hypnotiserende sinustonen uit oscillatoren de basis waarover Chase met diverse fluiten motieven drapeert. De meeste stukken zijn voor meer dan één fluit geschreven, Reichs stuk zelfs voor 11. Chase heeft in de studio alle partijen zelf laag voor laag ingespeeld. Hoe ze dat live oplost zullen we in mei 2017 merken.
30 Years ALSQ! "To celebrate this, we have put together a CD which includes choices made by each of us from from his favourite recordings. As an extra, there is a DVD with three concerts, an interview, and some material from our private archives. All together, they provide an illustrates history of our quartet." (Toelichting bij de CD)
"Fluitiste Marieke Schneemann, hoboïste Pauline Oostenrijk, klarinettist Lars Wouters van den Oudenweijer, hoornist Ron Schaaper en fagottist Bram van Sambeek vormen sinds 2008 het Orlando Quintet. De vijf werden al jaren afzonderlijk uitgenodigd voor optredens tijdens het Orlando Festival, voordat ze besloten een kwintet te vormen. De musici van het Orlando Quintet vonden het jammer dat Ravel nooit iets had geschreven voor een blaaskwintet. Maar met deze arrangementen van het strijkkwartet in F, Ma mère l'oye en Sonatine konden ze toch een CD maken met werken van Ravel. (bron: AVRO Cultuurgids)
"Het is een vreemde verzameling die het rietkwintet Calefax bijeen heeft gebracht op Hidden Gems, maar de aaneenschakeling van muzikale bijouterieën werkt wonderwel. Barokmuziek staat zij aan zij met een lied van Nina Simone, het neo-middeleeuwse Motet van Ron Ford naast bespiegelingen van Satie, chinoiserie naast romantiek. Bindmiddelen zijn het ongelooflijke samenspel van de vijf muzikanten, hun feilloos oor voor de schitterendste klankcombinaties - en hun neus voor onder het stof geraakte pareltjes. Het deksel op de schatkist is Nymphes des Bois van de renaissance-componist Josquin Des Prez, een van de allermooiste afscheidscomposities uit de muziekgeschiedenis." (Volkskrant)
"Vijf koperblazers die het volle spectrum benutten en zelfs de tuba een prominente rol gunnen, dan denk je aan een klank waarin zwaartekracht het wint van zweefvermogen. Niet bij Brass United, het ensemble van Wim van Hasselt en Alexandre Baty (trompet), Jasper de Waal (hoorn), Jörgen van Rijen (trombone) en Stéphane Labeyrie (tuba). Deze CD draait om Pulcinellasuite 2.0, een nieuwe versie van Stravinsky's neoklassieke meesterstuk, waarin de Belgische componist Steven Verhelst teruggaat naar de bronnen van Stravinsky's werk. Je staat versteld van de lyriek en van het plezier in snelheid, ritmische precisie, het doseren van een wervelwind aan minieme klanken. In het titelstuk vertelt Chet Baker over zijn tijd in de gevangenis (opgepakt wegens drugsgebruik): 'It was pitch black in there.' Componist JacobTV verweefde Bakers stem in een compositie, Steven Verhelst bewerkte hem voor ghettoblaster en koperkwintet tot een schitterend eerbetoon aan dit jazzicoon." (Biëlla Luttmer, Volkskrant; 5 uit 5 sterren!!)
"Het Koninklijk Concertgebouworkest wordt gerekend tot één van de beste orkesten van dit moment. Dat geldt ook voor de Koperblazers, die na zeven jaar een nieuw album met uitsluitend blaasmuziek uitbrengt. Het programma wordt geopend met de The Gadfly Suite van Shostakovich, uitstekend geschikt voor koper. Huiscomponist Detlev Glanert weet in Concertgeblaas de luisteraar aangenaam te verrassen. Corsicaan Tomasi schreef vier fanfares voor zijn opera Don Juan de Maraña, wat werkelijk juweeltjes zijn. Een mooi contrast is een arrangement van María de Buenos Aires Suite van Piazzolla. De finale is Konzertmusik, die Hindemith speciaal voor koper en strijkers schreef. Een mooi album met prachtige blaasmuziek, ondersteund door de strijkers van het Koninklijk Concertgebouworkest." (Wil Zenhorst, Platomania; cijfer: 8,5)
Hindemith komponierte seine Kleine Kammermusik für fünf Bläser 1922 für die Frankfurter Bläser-Kammermusikvereinigung, eines der ersten stehenden Bläserquintette in Deutschland. Eine Vorstudie zu diesem mehrsätzigen Bläserquintett findet sich im dritten Satz der 1921 komponierten Kammermusik Nr. 1 für 24 Instrumente. Dieser großen Kammermusik steht hier gleichsam die Kleine Kammermusik gegenüber. Die beiden Werke gehören als op. 24 Nr. 1 und 2 zusammen, doch greift die kleine den provokanten Tonfall ihrer größeren Schwester nicht auf.
Het [Enschedese] Saffier Saxofoon Kwartet begon zijn muzikale carrière in 1988 en belicht sindsdien alle facetten van de saxofoonliteratuur zo breed mogelijk. Met name de veelzijdigheid van het relatief jonge instrument 'saxofoon' vormt het middelpunt van ieder concert. (...) (uit: de toelichting in het boekje)
Fernström's Wind Quintet, Opus 59, was written in 1943 and bears witness to his own description of his music at this time as generally tonal, classical in form, if eclectic in its attempt to provide a synthesis of contemporary styles. (...) Kvandal started writing his Wind Quintet, Opus 34, in Berlin, continuing it in Hamburg and completing it at home in Norway in 1971, when it was given its first performance in Oslo. The composer tells us that the work was written for the Oslo Wind Quintet, for a token payment of 25 bottles of red wine. (...) Nielsen's Wind Quintet, Opus 43, a more familiar work, was written in 1922. Here the composer demonstrates his practical acquaintance with the instruments for which he is writing. (Naxos.com)
In 1727 verschenen deze 6 sonates onder de titel "Sonate à due Flauti traversi ò due Violini senza Basso; "Zes sonates voor twee dwarsfluiten of twee violen zonder bas". Ingo Goritzki en Burkhard Glaetzner spelen de geniale duetten op de hobo.
