Bent Larsen is een fluitist uit Denemarken, die zich zowel op het terrein van de klassieke muziek als van de jazz beweegt. Hij maakt o.a. deel uit van Duo Musica en van het Kuhlau Kwartet.
"This recording offers a fascinating survey of Russian oboe music spanning over 150 years. Though now widely neglected, Johann-Heinrich Luft held an important position as an oboist in 19th century Russia and was the acknowledged founder of the Russian school of oboe-playing. From music by Rimsky-Korsakov, including a dazzling transcription of Flight of the Bumble-Bee, to the more nearly contemporary, all these compositions bring to the fore the lyrical qualities of the instrument and the virtuosity of the performer." (Hobo en zo)
Revolutie! In 1848 galmde de Marseillaise door de Parijse straten. (...) Dit spook, dat al spoedig door heel Europa waarde, bereikte pas een jaar later Dresden. (...) Robert Schumann (...) had het geweld met afschuw gade geslagen, want volgens hem gingen anarchie en kunst niet samen. Vanwege diens apolitieke houding raakten Clara en Robert Schumann meer en meer geïsoleerd in het sociale leven. Ondanks deze harde tegenslagen bloeide Schumanns creativiteit, met een aantal prachtige kamermuziekwerken (...) als gevolg. Alexei Ogrintchouk (de eerste hoboïst van het Rotterdams Philharmonisch) heeft dan ook niet geschroomd een aantal van deze werken op zijn instrument te spelen, hoewel feitelijk alleen de Romanzen op. 94 voor hobo werken geschreven. De overige werken zijn het Adagio en Allegro op.70 (oorspronkelijk voor hoorn), de nrs.2-3 uit de Stücke im Volkston op.102 en de Fantasiestücke op.73. Van Clara Schumann speelt hij de Drei Romanzen op.22. (HJ, Muziekweb)
"Charles-Marie Widor sleet het grootste deel van zijn leven achter het orgel van Saint-Sulpice te Parijs, het grootste en, volgens velen, meest imposante orgel van Frankrijk. Hij had patent op de orgelsymfonie, waarvan hij er tien schreef. Minder bekend is zijn kamermuziek, stukjes die vooral zijn gelieerd aan de salon van orgelbouwer Aristide Cavaillé-Coll, zijn grote stimulator. Widor werd er uitgenodigd om op de Erard te spelen, ontmoette er grote collega's zoals Camille Saint-Saens, en hield er zijn liederen en kamermuziek ten doop. Een interessant stuk uit dat oeuvre is de Suite florentine, gecomponeerd op vijfenzeventigjarige leeftijd. Dromerige, lyrische stukjes, met een prikkelend, grillig melodisch verloop. Een verschil met de Suite voor fluit en piano - als dertiger geschreven - die conventioneler van structuur is. De Trois pièces voor hobo en piano (arrangementen van stukjes voor piano of orgel) ontlenen hun charme vooral aan hun trefzekere soberheid" (Luister, waardering 9).
Op 28 februari 2016 speelt het ensemble A'dam Diviso Franz Danzi's sonate voor bassethoorn en fortepiano Op. 62 in het Rabotheater in Hengelo. Dit werk, waarin de klarinetvoorloper de bassethoorn centraal staat, is te vinden op deze CD: een snoepje voor klarinetliefhebbers. "Eight different types of clarinet, from the eighteenth century and the beginning of the nineteenth, are to be heard in this selection of early music for the instrument. It begins with a group of duets from about 1715, thought to be the first published music naming the instrument, played on a pair of C clarinets after instruments by its chief developer, J.C. Denner. Keith Puddy shows himself to be a most accomplished player on these various instruments. Puddy handles these various types with skill and extracts pleasing sounds from most of them. The CD has its duller moments, to be sure, but there are plenty of appealing ones too, and lovers of the clarinet will find considerable fascination in this dip into its history." (Gramophone)
'Bel canto' betekent letterlijk 'mooi zingen' - het is de Italiaanse zangkunst, gekarakteriseerd door de schoonheid van toon, lyrisch en gracieus fraseren en een schijnbaar moeiteloze techniek. De fagot, met zijn caleidoscopische palet van toonkleuren, uiteenlopende van rijk en vibrerend tot expressief overpeinzend maken het samen met zijn grote bereik een van de meest veelzijdige instrumenten - en een van de meest geschikte instrumenten om het bel canto-ideaal in instrumentale vorm mee te realiseren. En dat bewijst Kim Walker hier, met romantische opera-melodieën, vaak in fantasiebewerkingen van haast vergeten instrumentalisten en componisten uit de 19de eeuw. Deze worden gecombineerd met een van de meest belangrijke werken op het fagotrepertoire: de sonate van Saint-Saëns. (met quotes uit het begeleidende boekje)
"Tharaud doet zijn reputatie als een van de fantasievolste pianisten van de jonge generatie alle eer aan. Door zijn poëtische inslag klinken ook de alom bekende standaardwerken als nieuw. Ter voorbereiding doorzocht hij Ravels nagelaten papieren in de Parijse Bibliothèque National en vond een kort Menuet (1904) en La Parade (1896), die hij als eerste nu op CD heeft gezet. La Parade is alleszins de moeite waard: een suite waarin Ravel op een vindingrijke manier, minstens zo geestig als Satie, de grappige muziek van de music halls en cabarets van zijn tijd samenvat." (Klassieke Zaken over Tharauds Ravel-opnamen) "Zijn collectie pianowerken en duos zet het werk van de excentrieke Satie in een heel nieuw perspectief. Hij benadert zelfs het eenvoudigste kinderstuk als een kostbaar document. Die aanpak overtuigt onmiddellijk." (Klassieke Zaken over Tharauds Satie-uitvoeringen) De tweede CD bevat klarinetsonates, opgenomen met de Belg Ronald van Spaendonck en fluitsonates, gespeeld met landgenoot Philippe Bernold.
De nieuwe CD van het met de Gaudeamus-Duoprijs bekroonde duo "Fusion Moderne", bestaande uit Polo de Haas, piano en Harry Sparnaay, basklarinet. Met composities van Guus Janssen, Anestis Logothetis, Lucien Goethals, Theo Loevendie, Jos Kunst, Ton Bruynèl, Adriaan van Noord en Joep Straesser.
Op 26 oktober 20014 speelt het Valerius Ensemble het Blaaskwintet Op. 79 van August Klughardt. Op deze CD wordt het uitgevoerd door het eveneens Nederlandse Hexagon Ensemble. "Een concert met grote werken van kleine meesters. August Klughardt, Carl Reinecke en Ludwig Thuille zijn immers niet de eerste namen die opkomen als men denkt aan Duitse componisten aan het einde van de negentiende eeuw. Zij hadden de pech te leven in een eeuw met grote namen die hun stempel drukten op de Duitse muziekhistorie. Schumann, Mendelssohn, Brahms, Wagner, heersten op het wereldpodium van de muziekgeschiedenis. Maar ondertussen speelden de mindere goden een belangrijke rol in het plaatselijke muziekcircuit, schreven ze werken naar behoefte van de uitvoerenden en stegen ze af en toe boven zichzelf uit naar het niveau van de allerbesten." [Paul Janssen; voor meer info over de werken: volg de aangegeven weblink of zie het boekje bij de CD.]
Op deze CD niet alleen muziek: we horen ook Bart Schneemann als spreker in teksten uit "Ideen zu diner Aesthetik der Tonkunst" van Christian Friedrich Schubart (1739-1791).
