Concert opgenomen in 1991 in het Auditorio de Musica Madrid. Domingo belijdt z'n grote liefde: de zarzuela, ofwel de Spaanse operette-variant die vooral eind 19de en in de eerste helft van de 20ste eeuw een glorietijd beleefde en waarbinnen 'vet aanzetten' en 'sentiment' geen vloekwoorden zijn. Hij zingt bekende zarzuela-aria's, waarvan er een aantal 16 jaar later terugkeren op Rolando Villazons zarzuela-CD "Gitano", onder directie van... Domingo. Naast Domingo zijn o.a. Teresa Verdera en Paloma Pérez Iñigo te horen.
"Er zweeft iets heel sympathieks rondom de registratie van deze populaire zarzuela. Dat komt allereerst misschien door Plácido Domingo. Die heeft het werk al eens gedirigeerd en de tenorpartij van Javier Moreno gezongen. Nu is hij geswitcht naar de baritonpartij van de edelmoedige Vidal Hernando. Die rol zingt hij prachtig en hij is ook in dramatisch opzicht een goede keuze. Nancy Herrera vertolkt de titelrol met waardige passie. Tenor José Bros etaleert een gouden stemgeluid als de onbetrouwbare minnaar Javier. Regisseur en decorontwerper Emilio Sagi heeft gekozen voor een eenvoudige en glasheldere setting zonder enige toerirstenfolklore en een regie zonder kleffe sentimentaliteit. Dirigent López Cobos omarmt de muziek en brengt de serieuze en dansante elementen evenwichtig naar voren. Wie meent dat het genre zarzulela niet serieus genomen hoeft te worden, moet eens luisteren naar het duet tussen Luisa Fernanda en Javier: dat is harten brekende muziek die de tijd stil doet staan." (Hein van Eekert, Luister)
Zarzuela is the national music theatre of Spain, enduringly popular across Spain and the Americas. This production is a witty, modern staging, with an all-Spanish cast. Breton's entertaining tale of life, love and revelry set in a busy Spanish apartment block had instantaneous and huge success when first premiered in 1894 and it has since been performed countless times across the Spanish-speaking world. Filmed at Madrid's new Festival de San Lorenzo de El Escorial, it was based on a successful production originally mounted in 2002 by the Hebbel Theater in Berlin. Extras: 'making of' documentary, including interviews with Marina Bollain and interview with Maestro Roa.
"Vijftien zo'n beetje de meest romantische aria's die je uit de periode 1900-1941 bij elkaar kunt vinden in de exurbitante Spaanse zarzuela-stijl. Dirigent en pupil staan daarbinnen garant voor zwierige klanken en zinderende 'Nachten in de tuinen van Spanje'-romantiek (niet voor niets kwam deze aanstekelijke opname tot stand gedurende vijf maanzwangere Spaanse zomernachten). Als dirigent en mentor wijst Plácido Domingo zijn troonopovolger met zwier en hoorbaar plezier de weg. Villazón bewijst hier bijna dat hij zijn roeping heeft gemist. Vooral wat Villazón in de eerste zeven aria's vocaal te berde brengt is meeslepend, veelzijdig en interessant, daarna gaan de aria's, snikken en de gechargeerde emotionele uithalen steeds meer op elkaar lijken en wreekt zich het gebrek aan een meer uitgebalanceerde selectie." (René Seghers, Luister; oordeel over de uitvoering: 8 à 9 uit 10)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
