Na tien jaar is het werk af: met Die Schöpfung en Die Jahreszeiten van Josef Haydn als uitgangspunt creëerden de Vlaamse schrijver/dichter Bart Moeyaert en het NBE een eigen universum met De Schepping (2004) en Het Paradijs (2010). Met de laatste episode De Hemel (2015) wordt de cyclus afgerond en is het verhaal verteld. In de bijzondere voor het NBE gemaakte bewerking klinken de zeven adagios van Haydns Sieben letzten Worte zoals ze nog nooit hebben geklonken, met Moeyaert zelf als begenadigd verteller. (bron: NBE)
In het programma De Schepping vertelde de Vlaamse auteur Bart Moeyaert met "eenvoud, zachte humor en sprankelende filosofie" zijn eigen scheppingsverhaal bij de muziek van Haydns Schöpfung. Het NBE presenteerde in het seizoen 2010-2011 het tweede deel van een Haydn-drieluik. Ditmaal was het oratorium Die Jahreszeiten, door NBE en Moeyaert omgedoopt tot de voorstelling Het Paradijs, aan de beurt. Het Paradijs begint waar De Schepping eindigde. De tuin van Eden is er een van overdaad. Niets krijgt rust. De taal van Bart Moeyaert zindert. In een paar pennenstreken beschrijft hij de exuberante natuur en prikkelt alle zintuigen. Hij maakt tussen de regels voelbaar dat er te midden van alle harmonie maar twee dissonanten rondlopen: de man die het verhaal vertelt en de vrouw die bij hem is.
Uit de Volkskrant, 30 oktober 2008: "Een cd met opnamen van Stravinsky's Le sacre du printemps en Apollon musagète, uitgevoerd door het Radio Filharmonisch Orkest onder leiding van Jaap van Zweden, heeft de Japanse Record Academy Award gewonnen in de categorie Orchestral Works....Dat heeft het Muziekcentrum van de Omroep donderdag laten weten. (...) The Record Academy Awards zijn onderscheidingen die maandelijks worden toegekend door het toonaangevende Japanse magazine The Record Geijutsu op basis van de keuze van circa veertig critici".
In Bernsteins korte opera 'Trouble in Tahiti' vormen populaire liedjes, herkenbare reclamedeuntjes en een dosis humor de basis voor compromisloze kritiek op het Amerikaanse materialisme. Deze opera in één akte gaat over de onderhuidse huwelijksproblemen van Sam en Dinah, een jong stel dat in een Amerikaanse buitenwijk woont. In tegenstelling tot het ideaalbeeld van The American Dream, zijn Sam en Dinah wanhopig ongelukkig. Bernstein was op huwelijksreis toen hij begon met het componeren van dit werk. 'Facsimile' is het tweede ballet van Leonard Bernstein en Jerome Robbins. Het werk gaat over drie onzekere mensen, twee mannen en een vrouw, die verwikkeld zijn in een tumultueuze driehoeksrelatie.
Het Newberry Consort is een ensemble voor oude muziek uit Chicago, Illinois. Het werd opgericht in 1986 en is verbonden aan het Newberry Library Center for Renaissance Studies. Het gezelschap speelt repertoire uit de Middeleeuwen Renaissance en de barok, grotendeels afkomstig uit de collectie van de Newberry Bibliotheek.
Studio-opname van de gereconstrueerde originele versie van de musical uit 1934. Het doel van dirigent John McGlinn was om zoveel mogelijk rekening te houden met de wensen van Cole Porter. Het album kreeg de Gramophone Award voor beste musicalopname van 1990. Opera Now schreef: "Cole Porter addicts, look no further. You have died and gone to heaven.".
"Ernest Chausson (1855-1899) ontmoette tijdens zijn rechtenstudie in Parijs de dichter Maurice Bouchor. De vriendschap was hecht en de samenwerking vruchtbaar getuige de muziek op deze cd. La tempête op.18 (The Tempest van Shakespeare) werd gecomponeerd in 1888. Belangrijk element in de kleine bezetting (drie strijkers, fluit, harp, celeste) was het gebruik van de celeste. Dit instrument was toen net nieuw en werd voor het eerst gebruikt door Chausson. Andere bronnen beweren overigens dat Tsjaikovski de primeur had in zijn Notenkraker. Het werk was succesvol. Minder enthousiast ontvangen door het publiek werd La légende de Sainte Cécile, een drama in drie actes uit 1892. Beide werken staan op een cd uitgevoerd door diverse solisten en het Ensemble Orchestral de Paris o.l.v. Jean Jacques Kantorow". (Muziekweb)
Franco Corelli, by virtue of his thrilling tenor voice and handsome stage presence, was one of the most popular opera singers on the international scene in the third quarter of the twentieth century, facing only a handful of serious rivals. At the height of his career Corelli displayed a melodious legato, a big and noble sonority, and a remarkable ability tot project a vivid personality into the interpretation of his best roles. He was heard in the great opera houses around th world, partnered with the greatest sopranos of the day, including Callas, Tebaldi, Nilsson and Sutherland. He is considered by many to have been the last of the great Italian 'heroic tenors'. When Franco Corelli died of complications from a stroke at the age of 82, the opera world mourned. In 'The Guardian' obituary, A. Blyth paid tribute tot his 'instrument of Rolls-royce magnificence, capable of engendering visceral thrills in an audience". It was gone. But it lives stil in a wealth of legendary recordings. (begeleidend cd-boekje)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
