"De oversteek van het grote open land onder big sky country zit vol epische momenten. The Blue Land, het tweede album van de Franse saxofonist Matthieu Bordenave voor ECM, is het dagboek van die migrant. Zoals hij al zo vakkundig deed op zijn ECM-debuut "La Traversée" uit 2020, gaat Bordenave opnieuw de studio in samen met de assertieve stemmingswisselingen van bassist Patrice Moret en de snel bewegende divertimento's van pianist Florian Weber. Alleen voegt hij deze keer aan die dappere energie de vlezigere, Art Blakey-achtige sentimenten van drummer James Maddren toe - en het verhaal van "The Blue Land" begint. Gesterkt door Maddren's beat hand jive, bouwt "Distance" zich uit tot "Three Four", dat misschien wel Bordenave's onderzoekende, quixotische benadering van kamerjazz definieert." (AllAboutJazz; 4 uit 5 sterren)
"Angus Fairbairn, the London-based musician who records as Alabaster Deplume, makes music that is extremely hard to classify. His albums feature some of Britain’s top jazz musicians, but the music is an odd mix of creaky chamber music, clunky post-punk, lo-fi Afrobeat, avant-garde folk and English whimsy. The self-taught saxophonist plays his sax out of the side of his mouth in a breathy murmur and fluttering. He sings in mantras, occasionally lapsing into quite funny Robert Wyatt-ish spoken-word. The fine musicians push him into challenging territory. There is a heavy African influence: Guinean musician Falle Nioke brings his high-pitched, wordless vocals to several tracks. Some are quite spartan: "To That Voice" and "Say" sees Fairbairn squawking out morse code on the sax while Tom Skinner sounds like a drum kit falling down an endless staircase. Best of all is "Naked Like Water": a gentle West African funk groove, featuring gospel singer Donna Thompson’s wordless voice. Sublime."(Guardian; 4 uit 5 sterren)
Veelgelauwerd Zuid-Koreaanse drumster die haar internationale kwintet vanuit Amsterdam bestiert. "Het album opent met spetterende jazz. Het kwintet toont lef met twee stukken van elk meer dan negen minuten. (...) Ook in de langzame gedeeltes blijven deze stukken spannend. De ingetogen nummers zijn compacter. Op twee daarvan heeft Hong gekozen voor een duo-uitvoering, waarop ze haar veelzijdigheid verder etaleert. Op "0190" voorziet ze het mooie pianospel van fluisterstille bekkens en zachte roffels. "Screams Like Vapours (Improv)" bestaat uit opzwepende drums en trompet. Ook op de meer ingetogen nummers is het spel intens. Het fraaie "Letters with No Words" kent een weerbarstige trompetsolo. Het ingehouden beginnende "As We Are" barst uit in kakofonische free jazz. Steeds is het resultaat overtuigend. Na drie kwartier experimentele jazz sluit het album onverwacht ontspannen af. Met dit afwisselende, onconventionele album zullen Sun-Mi Hong en haar kwintet er ongetwijfeld nieuwe fans bijkrijgen." (Jazzenzo)
"De muziek van de Berlijnse drummer Tilo Weber is zeker niet de makkelijkste, maar wel erg bijzonder. De naam Tesserae, wat ‘stukjes mozaïek’ betekent, is passend voor dit unieke en mooie album. De ritmes staan in het epicentrum van de muziek. Weber gebruikt veel onregelmatige maatsoorten die ook boven op elkaar worden gespeeld. Deze lagen vloeien moeiteloos samen en zijn tegelijkertijd op te vatten als losse ecosystemen. Hiermee weet Weber een vrij klinkende sfeer te creëren. Dit ook dankzij zijn zeer ervaren bandleden en multi-instrumentalisten Elias Stemeseder en Petter Eldh, die het album tot meer maken dan een solo project. De klank van het hele album is een originele mix van synthetische en akoestische sounds en een mengsel van avant-garde jazz met een snufje barok. Tijdens het luisteren zak je steeds dieper in een fantasierijke wereld waarin je een steeds hogere moeilijkheidsgraad van nieuwe ideeën moeten tackelen, sommigen ongelofelijk complex en anderen zo mooi als mozaïek." (Muziekweb)
"Na zijn prachtige samenwerking met zangeres Arooj Aftab is de New Yorkse pianist Vijay Iyer weer terug met het trio waarmee hij in 2021 het fraaie album "Uneasy" maakte. De optredens van Iyer met bassist Linda May Han Oh en drummer Tyshawn Sorey die er op volgden, deden al hopen op een vervolg, maar Oh en Sorey zijn veel gevraagde muzikanten. Gelukkig is er nu een vervolg, "Compassion", waarop het samenspel nog iets meer uitgediept lijkt. Iyer speelt bedrieglijk melodieus in Stevie Wonders "Overjoyed", waarin hij steeds bijna uit de melodie ontsnapt, en moet echt even een weg zoeken naar een ingang wanneer Sorey het titelstuk met zachtjes zingende cymbalen opent. Boeiend is ook hoe Oh in "Arch" het voortouw neemt met haar even soepele als krachtige basspel, waarna Iyer langzaam naar voren treedt. Van freejazz in Nonaah tot strak funkend in "Ghostrumental" is dit album echt triowerk waarvoor je zo een paar weken mag uittrekken om alle patronen in het samenspel te ontrafelen." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"Op ‘En attendant’ horen we een bewerking van ‘Variatie 25’ uit Bachs Goldbergvariaties en een cover van de Doors-klassieker ‘Riders On The Storm’. Het aanbod biedt dus ook een hoop verrassing, en dan hebben we het nog niet eens over de uitvoeringen zelf. De enige onbekende stukken zijn ‘In Motion, Part I’, II’ en III’, die evenredig over het zeven composities tellende album zijn verdeeld. Om met de laatste te beginnen: dit betreffen indrukwekkende klankbouwsels die volledig zijn geïmproviseerd. De muziek is open en geraffineerd en ongelooflijk spannend. Er is ook geen band die zo goed pop- en rockmuziek kan verjazzen als het Marcin Wasilewski Trio. ‘Riders On The Storm’ was als origineel al enorm jazzy en behoudt in de uitvoering van het MWT zijn heerlijk dwingende groove. Bassist Kurkiewicz neemt solerend een deel van de melodie voor zijn rekening, waarbij Wasilewski zich concentreert op ritme en harmonieën." (Jazzenzo)|
