"Thomas de Hartmann, we hebben mogelijk van hem gehoord. Waarschijnlijk omdat hij de pianomuziek noteerde en uitvoerde van George Gurdjieff, de wijsheidsleraar van het zogenaamde enneagram (...) Op het huidige album treedt De Hartmann uit de schaduw van Gurdjieff, eindelijk dan. Dat komt mede door de oorlog in Oekraïne, het land waar De Hartmann in 1885 werd geboren. De musici van deze CD spreken vanzelfsprekend met afschuw over de oorlog. Het wekte tevens hun interesse voor de Oekraïense cultuur, de muziek van De Hartmann in het bijzonder. ‘Als een land moet vechten voor zijn vrijheid, dan is het behoud van kunst en cultuur wezenlijk’, aldus dirigent Dalia Stasevska. Zij dirigeert De Hartmanns Vioolconcert (1943), met Joshua Bell als solist. Matt Haimovitz soleert in het Celloconcert (1935), onder directie van Dennis Russell Davies. 'Het laatste deel is doortrokken van Oekraïense volksmuziek, het tweede deel is als het gebed van een joodse voorzanger', aldus Haimovitz." (muziekweb.nl)
Naxos presenteert hier een cd met de complete werken voor viool en orkest dan wel piano van Tomasi. De cd opent met het vioolconcert uit 1962, met de ondertitel Périple d'Ulysse, een vierdelig concert waarin Tomasi zich liet inspireren door de roman Naissance de l'Odyssée van Jean Giono. Het is een werk dat zowel aan uitvoerenden als luisteraars hoge eisen stelt – de invloed van Schönberg lijkt wonderlijk genoeg nergens ver weg. Veel gemakkelijker en speelser, maar niet minder virtuoos is het tweede werk, een driedelig Capriccio, uit 1931, en opnieuw onder handen genomen in 1950. De overige werken op de cd zijn vignetten voor viool en piano, te beginnen met Chant hébraïque uit 1929, hier in een versie voor viool en orkest. Samen met pianist Romain David speelt Stéphany Moraly een Poème uit 1923 en Tristesse d'Antar uit 1931. De cd sluit af met twee werken waarin het landschap en de volksmuziek van Tomasi's geliefde Corsica een belangrijke rol spelen: Chant corse en Sérénade cyrnéenne. (opusklassiek.nl)
Het is zo'n 70 jaar na dato nauwelijks meer voor te stellen, maar toen altviolist Lionel Terris in 1929 het mooie "Concert voor altviool" van William Walton onder ogen kreeg, was hij zo geschokt door het kennelijk voor die tijd zeer moderne karakter van het werk, dat hij de partituur per kerende post terug stuurde. Terris' plaats werd tijdens de première dan ook ingenomen door Paul Hindemith, die middels zijn eigen "Kammermusik no.5" wel het een en ander gewend was. Waltons "Concert voor altviool" is op cd verschenen in combinatie met een aantal werken van Max Bruch: het "Concert voor viool & altviool met orkest op.88", de "Romance op.85" en "Kol nidrei op.47". De werken worden uitgevoerd door altviolist Yuri Bashmet en het London Symphony Orchestra onder leiding van André Previn (Walton) en Neeme Järvi (Bruch). In het dubbelconcert van Bruch wordt Yuri Bashmet bijgestaan door violist Victor Tretiakov. (H.J.)|
Two Souls. Zo heet deze cd met twee wellicht iets minder bekende, maar niettemin schitterende vioolconcerten van respectievelijk Armeense en Amerikaanse bodem. Het Vioolconcert van Katsjatoerjan (dat ook wel als Fluitconcert de ronde doet) is een fraaie combinatie van solistische virtuositeit en lyriek, omlijst door de circusmuziek van het orkest. Het Concert van Barber is meer zangrijk en elegisch. Het enige snelle deel, de virtuoze finale, neemt opvallend genoeg maar een fractie van de totale speelduur in beslag. De albumtitel Two Souls slaat ook op de violist Mikhail Simonyan, die hier een indrukwekkend debuut voor DGG neerzet. Mikhail Simonyan groeide deels op in de VS, terwijl hij van vaders kant over Armeense wortels beschikt. Als toegift klinkt hier het terecht populaire Adagio for Strings van Barber. (HJ)|
Andrei Yakovlevich Eshpai (1925-2015) was an ethnic Mari (Russian and Soviet) composer. He was awarded the title of People's Artist of the USSR in 1981. Eshpai was born at Kozmodemyansk, Mari El to a Mari father and Russian mother. A Red Army World War II veteran, he studied piano at Moscow Conservatory from 1948 to 1953 under Vladimir Sofronitsky, and composition under Nikolai Rakov, Nikolai Myaskovsky and Evgeny Golubev. He performed his postgraduate study under Aram Khachaturian from 1953 to 1956. Eshpai was the son of the composer Yakov Eshpai, and the father of the filmmaker Andrei Andreyevich Eshpai. On 8 November 2015, Eshpai died in Moscow from a stroke at the age of 90.|
