De raadselachtige opera Pelléas et Mélisande is tegelijkertijd zo iriserend als een opaal en zo sinister als een middernachtelijk spookslot. François-Xavier Roth werd al vroeg in het diepe gegooid toen hij als beginnend dirigent deze complexe opera simpelweg maar te dirigeren had. Achteraf bekeken was het misschien wel goed dat hij zich zonder al te veel scrupules door de partituur heen moest worstelen. Twintig jaar later heeft hij veel meer ervaring, dankzij de vele uitvoeringen met Les Siècles. Dit ensemble bedient zich, zoals bekend, van historische instrumenten. Volgens Roth horen we daardoor meer kleur en resonans, wat ook de relatie met de zangstemmen ten goede komt. Pelléas wordt hier overigens gezongen door een tenor (Julien Behr), en niet door een lichte bariton (zoals voorgeschreven). De rol van Mélisande (Vannina Santoni) klinkt volwassener en minder fragiel dan we van andere uitvoeringen gewend zijn. Verder bevat de uitvoering een paar extra maten extra die in 1902 door censuur sneuvelden.|
"Janácek's instinct and sympathy for rural life comes most clearly into focus with The Cunning Little Vixen (Brno, 1924), in which he transformed a newspaper cartoon strip into an affirmation of the cycle of life. Of course the rustic characters and the various animals and birds, who together comprise the cast list, afford splendid opportunities for designers. But the music is inspired too, in particular the glorious sunrise sequence and the moving conclusion in which the young vixen appears and succeeds her dead mother, thus confirming the renewal of life. Václav Neumann's recording with the Czech Philharmonic and an all-Czech cast dates from 1979, during his extended tenure as chief conductor. The recording is nicely balanced if without quite the sheer impact of the EMI and Decca versions, but there are compensations in abundance, largely because the Czech singers bring such sensitivity to the text, working very much as a team. 4/4 " (...)(musicweb-international.com)
"Toen Alexander Zemlinsky in 1938 vanwege de invasie van de Duitse troepen in Oostenrijk naar de Verenigde Staten vluchtte, bevond zich in zijn koffer een eerste aanzet tot de opera "Der König Kandaules", naar "Le roi Candaule" van André Gide. Een half jaar na zijn aankomst in New York werd de componist echter ziek, waardoor hij niet in staat was de opera te voltooien. Dat "Der König Kandaules" inmiddels toch op cd is verschenen, is dan ook te danken aan reconstructie en instrumentatie van de onvoltooid gebleven partituur door Anony Beaumont. De opera wordt uitgevoerd door ondermeer James O'Neal, Monte Pederson, Nina Warren en het Philharmonisches Staatsorchester Hamburg onder leiding van Gerd Albrecht" (Muziekweb.nl)
"As is so often the case with these things, you spend half your life with no recorded version of a particular work and then all of a sudden it comes in duplicate. Thus, Giordano’s Siberia was out of bounds and inaccessible until a live recording from Martina Franca in Italy opened up the borders, and now we are back with it in a newly released performance dating from 1973. (...) And perhaps most decisive, this 1973 performance is free from stage noises, which in the live recording is a continual vexation; another tiresome feature is that the voices carry a halo of stage resonance around with them while the orchestra plays within a different acoustic. On the strength of this I would even suggest that those who have already bought might consider it worthwhile to buy again. I found the opera worked to better effect in this ‘new’, 1973, version, both musically and dramatically."(gramophone.com) Deze CD's bevatten een live-opname uit 1973.
Francesca da Rimini, op. 25 is een opera in twee bedrijven van Sergej Rachmaninov op een Russisch libretto van Modest Tsjaikovski.De opera is gebaseerd op het bekende verhaal van Francesca da Rimini uit de vijfde canto (zang) van Dantes episch gedicht Het Inferno (het eerste deel van La Divina Commedia). Rachmaninov had het liefdesduet tussen Francesca en Paolo al in 1900 gecomponeerd, maar hervatte het werk aan deze opera niet eerder dan 1904. De eerste uitvoering vond plaats op 24 januari (oude kalender: 11 januari), 1906 in het Bolshoi Theater in Moskou; met de componist zelf als dirigent. (nl.wikipedia.org)
Based on a poem by Alexander Pushkin, Zingari is a tale of passion, jealousy and crime that showcases rich, colourful orchestral music with powerful choral moments and seductive arias.|
Ruggero Leoncavallo (Napels, 8 maart 1857 - Montecatini, 9 augustus 1919) was een Italiaanse componist, pianist en dichter. Ruggero Leoncavallo werd geboren in Napels. Zijn eerste pogingen als operacomponist hadden geen succes. Hij zwierf gedurende enkele jaren door Frankrijk, Egypte, Engeland en Duitsland. Het eerste succes kwam er pas in 1892 met de korte opera I Pagliacci (De Clowns), waarvan de première onder Arturo Toscanini in Milaan doorging. Daarop volgden nog I Medici (1893) La Bohème (1897), Zaza (1900), Roland (1904) en Maia (1910). Van zijn opera's kon enkel I Pagliacci repertoire houden. Voorts componeerde hij operettes, orkest- en koorwerken en liederen.|
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
