Het Ensemble Accentus werd in 1988 in Wenen opgericht en bestaat uit niet meer dan dertien zangers en instrumentalisten. De groep legt zich vooral toe op de uitvoering van oude Spaanse muziek, met speciale aandacht voor het element improvisatie. Het repertoire reikt van Sefardische romances, over kunstmuziek en volksmuziek van de late vijftiende en vroege zestiende eeuw tot de hoge polyfonie van laatstgenoemde. Ensemble Accentus is zowel actief in de opname-, omroep- en televisiestudio's als in openbare concerten en festivaloptredens. (Booklet)
De bataglia was een populaire muziekvorm in 16de- en 17de-eeuws Italië. Aan de oorsprong van dit instrumentale genre ligt het chanson "La guerre" van Clement Janequin, een hit uit 1528 waarin in muziek de geluiden van het slagveld geïmiteerd worden. Ook het lamento dankt zijn populariteit aan een uiterst succesvol lied, in dit geval de "Lamento d'Arianna" (1608) van Claudio Monteverdi. Het lamento is een vocaal genre waarin het verdriet geuit wordt van een mens in een hopeloze situatie. Dikwijls wordt de tekst vrij gezongen over een chromatisch dalende kwart in de instrumentale partij. De lamento's op deze cd (van Monteverdi, Peri, Fontei en Strozzi) worden gezongen door sopraan Montserrat Figueras, sterzangeres van Hespèrion XXI, en begeleid door ondermeer Ton Koopman op de klavecimbel en Jordi Savall op de gamba. Deze opnamen zijn gemaakt in de jaren '80. De opnamen van de battaglie (van onder anderen Scheidt, Gabrieli en Falconieri) stammen uit 1997 en 1999. (C.P.)|
The sixteenth-century madrigalist Cipriano de Rore perhaps remains something of a mystery figure in modern times, awaiting penetrating simplification and clarification. Rather than simplification, a new recording of selections from his expressive output from Björn Schmelzer and Graindelavoix, entitled Portrait of the artits as a starved dog, is more likely to yield illumination and fascination. That is Schmelzer’s way.|
"Juan Diego had een wonderbaarlijke ontmoeting met Santa Maria die de Latijns-Amerikaanse samenleving en cultuur voor altijd veranderde. Deze opera hervertelt dat noodlottige verhaal in het Spaans en het Engels met internationaal erkende zangeressen Isola Jones als de Maagd van Guadalupe en Robert Breault als Juan Diego. R. Carlos Nakai voegt de beklijvende melodieën van de Indiaanse fluit toe aan de exotische klanken van Azteekse fluiten en percussie en Afrikaanse drums. Live opgenomen tijdens de wereldpremière op 16 en 17 mei 2008. Libretto en aantekeningen in het Engels en Spaans." (Canyon Records)
"Enric Gispert i Fabrés (* 1925 in Barcelona; † 1990 ibid.) was een Spaans koordirigent en muziekcriticus. Gispert was een expert op het gebied van oude muziek. Gispert combineerde zijn studie rechten aan de Universiteit van Barcelona met een opleiding aan de Schola Cantorum Universitaria Barcinonensis onder leiding van Antoni Pérez i Moya en Cristòfor Taltabull. In 1953 richtte Gispert het koor "Al-leluia" op, dat hij zelf leidde tot 1965. Met dit koor voerde hij alles uit, van Renaissance composities tot Negro spirituals en 20e eeuwse muziek (waaronder werken van Paul Hindemith). Sinds 1958 was hij verbonden aan het muziekensemble Ars Musicae de Barcelona, dat hij leidde tot 1973, en waarmee hij deelnam aan verschillende festivals voor oude muziek, zoals het Festival van Granada (1966). Met dit ensemble maakte hij ook verschillende opnames." (de.wikipedia.org)
Rembrandt mag dan Leidens beroemdste kunstenaar zijn, Cornelis Schuyt is ongetwijfeld de grootste musicus die de stad heeft voortgebracht. Samen met zijn vader bespeelde Schuyt de orgels van de Pieterskerk en de Pancraskerk (Hooglandse kerk). Zijn vader was waarschijnlijk ook zijn metgezel toen Schuyt in zijn jonge jaren een beslissende studiereis naar Italië maakte. De reis was mogelijk gesubsidieerd door het Leidse stadsbestuur. Italië drukte voorgoed een stempel op Schuyts muziek. Zo componeerde Schuyt twee bundels Italiaanse madrigalen tegenover slechts één Hollandse bundel. Veel van deze madrigalen hadden te maken met huwelijken van Leidse notabelen. Het eerste boek met Italiaanse madrigalen droeg Schuyt op aan de bestuurders van de stad. De bundel bevat o.a. twee lofzangen op eiden, waaronder het openingsmadrigaal O Leyda Gratiosa (O bevallig Leiden). Van Schuyts Hollandse madrigalen zijn niet alle stemboeken overgeleverd. (HJ)|
De in Oxford werkzame John Sheppard (1515-1558) was een belangrijk Britse componist van Latijnse kerkmuziek. Dat hij relatief onbekend is gebleven, heeft te maken met een gebrekkige overlevering. Zo is van een rond 1570 samengestelde compilatie van hymnen en responsies de tenorpartij verloren gegaan. In de jaren twintig bleven pogingen tot reconstructie liggen, omdat de fondsen voor de serie Tudor Church Music waren uitgeput toen men aan Sheppard was toegekomen. Desondanks werd Sheppards "Missa cantate" in 1917 uitgevoerd in de Westminster Cathedral. Toch zou het nog tot het einde van de jaren zestig duren voordat deze muziek in een moderne editie verscheen. Van de "Missa cantate" is een uitvoering verschenen door de Salisbury Cathedral Choristers en het fameuze Gabrieli Consort onder leiding van Paul McCreesh. Deze muziek wordt op de cd gepresenteerd in het kader van de zogenaamde "Sarum rite". (...)|
"'Masters of Flanders' stelt muziek voor van vijf generaties Vlaamse Polyfonisten. Deze verzameling van tien cd's gaat omgekeerd chronologisch te werk, begint op de eerste cd bij de Venetiaanse school (die direct latere meesters als Gabrieli en Palestrina heeft beïnvloed) en eindigt een kleine honderdvijftig jaar vroeger bij de muziek van Guillaume Dufay. Elke cd apart is gewijd aan een componist of een school van componisten en die worden dan ook nog eens apart op de achterkant van de kartonnen cd-hoesjes toegelicht. (...) Dit zijn tien razend interessante cd'tjes, een volledig en handelbaar overzicht van anderhalve eeuw muziek uit onze contreien die perfect dienst kan doen als introductie tot de muziek uit de renaissance maar die ook liefhebbers en specialisten niet onbewogen zal laten.(...)"(kwadratuur.be)
Selva morale e spirituale (SV 252–288) is de korte titel van een verzameling sacrale muziek van de Italiaanse componist Claudio Monteverdi, gepubliceerd in Venetië in 1640 en 1641. De titel betekent ‘Moreel en spiritueel woud’. Selva morale e spirituale was Monteverdi's “belangrijkste bloemlezing van liturgische werken sinds de Vespers in 1610”.(...) De collectie bevat verschillende vormen van sacrale muziek, van madrigalen in het Italiaans tot een complete mis, waarbij de instrumentatie varieert van een enkele stem tot acht stemmen met instrumenten. (...) (wikipedia.org)
"In so much as it is known at all, Angelo Notari's Prime musiche nuove is known as an Interesting Historical Fact, the earliest dated book of engraved music to have been produced in England. By the time that it was published. Notari had been in the country for only three years, having originally left Venice to take up a permanent position in the entourage of Prince Henry. With the latter's death he became part of the private music of Prince Charles, who he continued to serve after he ascended the throne in 1625. As might be expected from its title, with its obvious overtones of Caccini's famous publication of 1601, Notari's Prime musiche nuove is filled with pieces in the latest Italian styles. The verse of Rinuccini, Guarini and Chiabrera is prominent, and the contents are almost equally divided between monodies, duets and trios.(...)" (gramophone.co.uk)
Alessandro Grandi (1590[1] – after June 1630, but in that year) was a northern Italian composer of the early Baroque era, writing in the new concertato style. He was one of the most inventive, influential, and popular composers of the time, probably second only to Monteverdi in northern Italy. (...) Grandi was one of the most popular composers of his day; his works were published throughout Italy, Germany, and the Low Countries, and continued to be reprinted long after his death. He wrote motets, psalm settings, madrigals, as well as some of the earliest compositions to be called "cantata." (wikipedia.org)
"Dat Johannes Pullois vandaag de dag zo weinig bekend is onder de Franco-Vlaamse componisten van de 15e eeuw is uitsluitend te wijten aan het feit dat er bijna niets bekend is over zijn leven en werk en dat er slechts minder dan twee dozijn van zijn composities bewaard zijn gebleven. Het historische belang en de bijzondere kwaliteit van deze zeldzame overgeleverde werken worden echter snel duidelijk in de opname voor het label Passacaille door het Sollazzo Ensemble. Het is zeker de moeite waard om deze kundige muziek van dichtbij te bekijken en aandachtig te beluisteren." (klassiek-centraal.be)
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
